Μια κοπέλα με είχε συμβουλέψει κάποτε για όλα όσα θα έπρεπε να κάνω για να έχω τον φίλο μου σήκω-σήκω κάτσε-κάτσε, για όλα εκείνα τα γυναικεία κόλπα που αν έκανα, τώρα -σύμφωνα με τη θεωρία της- θα ήμουν παντρεμένη με παιδί κι ο άντρας μου θα έτρεχε νυχθημερόν για να εκπληρώνει τις επιθυμίες μου. Μπορούσα να διακρίνω στο πρόσωπο της τον οίκτο που ένιωθε για μένα που δε μπορούσα η καημένη να χειριστώ έξυπνα τις δύσκολες καταστάσεις στη σχέση μου και κάθε φορά που κάτι πήγαινε στραβά δυσκολευόμουν να κρατήσω το στόμα μου κλειστό κι έχανα το παιχνίδι. Ναι, παιχνίδι. Προφανώς για έναν άνθρωπο που σκέφτεται μ'αυτόν τον τρόπο οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα παιχνίδι και μάλιστα στημένο. Τι να της πω και τι να της εξηγήσω; Ποιος πρέπει να νιώσει οίκτο για ποιόν τελικά; Αυτός που εν αγνοία του οδηγεί τη ζωή του με βάση ένα καλογραμμένο σενάριο που έγραψε γι αυτόν η οικογένεια και η κοινωνία μέσα στην οποία ζει ή αυτός που προσπαθεί να απαλλαχτεί από αυτό το σενάριο για να ζήσει με την αλήθεια που βρίσκεται επιμελώς θαμμένη από κάτω; Τι να πω σε μια νέα γυναίκα που καταπιέζει τα συναισθήματά της και την ελευθερία της γνώμης της γιατί έχει μάθει πως μόνο μ'αυτόν τον τρόπο μπορεί να δημιουργήσει μια όμορφη σχέση ή οικογένεια; Τι να πω στη μητέρα της που κάθε φορά που εκείνη τσακώνεται με το φίλο της τη συμβουλεύει να κάνει την πάπια γιατί διαφορετικά θα μείνει πάλι μόνη; Τι να πω σε όλες εκείνες τις θείες που με κάθε ευκαιρία σου εύχονται να βρεις ένα καλό παλικάρι να παντρευτείς χωρίς να σε ρωτήσουν καν αν αυτό είναι που όντως θέλεις; Η ζωή πιθανότατα δε θα έρθει όπως την είχες φανταστεί στα δεκάξι χουζουρεύοντας κάτω από το ροζ πάπλωμα σου. Γιατί όση φαντασία κι αν διαθέτεις, αποκλείεται να ξεπερνά το μεγαλείο της. Το σενάριο δεν είναι για όλους το ίδιο. Καθένας από εμάς έρχεται σε αυτή τη ζωή, μικρότερη ή μεγαλύτερη, για να τη ζήσει. Για να ζήσει τη δική του ζωή. Ποιος σου είπε ότι θέλω να ζήσω τη ζωή σου; Ποιος σου δίνει το δικαίωμα να με λυπάσαι επειδή δεν κατάφερα να τυλίξω το κατά τη γνώμη σου κελεπούρι; Ποιος σου δίνει το δικαίωμα να πιστεύεις ότι με τα μυαλά που κουβαλάω θα μείνω μόνη; Ποιος σου είπε ότι όλα αυτά είναι τυχαία και όχι συνειδητές επιλογές; Δικές μου επιλογές. Ποιος σου είπε ότι ασπάζομαι τα κριτήρια με τα οποία επιλέγεις τους ανθρώπους που συναναστρέφεσαι; Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι είσαι σε καλύτερη μοίρα από μένα; Τι παιχνίδι παίζουμε;
Εν έτη 2012 οι γυναίκες στο Δυτικό πολιτισμό υποστηρίζουμε ότι έχουμε κατακτήσει την ανεξαρτησία και την ελευθερία μας. Αμφιβάλλω. Εκτός αν η ανεξαρτησία και η ελευθερία για σένα περιορίζονται στο να έχεις τη δυνατότητα να κάνεις καριέρα, να έχεις δικαίωμα ψήφου, να αγοράζεις πανάκριβα κοσμήματα με δικά σου χρήματα, να μπορείς να εργάζεσαι στο πυροσβεστικό σώμα ή να φοράς μικροσκοπικά μαγιό στην παραλία χωρίς ενοχές. Σ'αυτήν την περίπτωση να ξέρεις τα πουλιά που πετούν ελεύθερα στον ουρανό γελάνε μαζί σου.
Εν έτη 2012 οι γυναίκες στο Δυτικό πολιτισμό υποστηρίζουμε ότι έχουμε κατακτήσει την ανεξαρτησία και την ελευθερία μας. Αμφιβάλλω. Εκτός αν η ανεξαρτησία και η ελευθερία για σένα περιορίζονται στο να έχεις τη δυνατότητα να κάνεις καριέρα, να έχεις δικαίωμα ψήφου, να αγοράζεις πανάκριβα κοσμήματα με δικά σου χρήματα, να μπορείς να εργάζεσαι στο πυροσβεστικό σώμα ή να φοράς μικροσκοπικά μαγιό στην παραλία χωρίς ενοχές. Σ'αυτήν την περίπτωση να ξέρεις τα πουλιά που πετούν ελεύθερα στον ουρανό γελάνε μαζί σου.
One Response to Κάτι δικά μου(2)
ΠΕΣΤΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!
Δημοσίευση σχολίου