Έφτιαξε ο καιρός και μαζί του και η διάθεσή μου. Και να φανταστείς ότι το Φθινόπωρο σκεφτόμουν σοβαρά να μετακομίσω σε χώρα της Κεντρικής Ευρώπης. Ναι καλά, δεν παίζει. Δε ξέρω πώς πάλεψα την κατίφλα του καιρού τέσσερα χρόνια στην Αγγλία, αλλά κάθε φορά που έρχεται η Άνοιξη, ανεβαίνει η θερμοκρασία και συνειδητοποιώ πως ξέχασα τα γυαλιά ηλίου σπίτι και δε μπορώ να οδηγήσω χωρίς αυτά, αισθάνομαι ολόκληρο το είναι μου να χαμογελά. Ζεστά χέρια, μαλακές αρθρώσεις, φως, χρώματα. Η διάθεση βελτιώνεται και οι αντοχές μεγαλώνουν. Ό,τι πρόβλημα προκύπτει αντιμετωπίζεται με μεγαλύτερη αισιοδοξία και ό,τι όμορφο συμβαίνει γίνεται αποδεκτό με ακόμα μεγαλύτερη χαρά. Ο Ήλιος κάνει θαύματα, ρίχνει φως στις ζωές μας με έναν τρόπο μαγικό.
Δε θέλω σκιά φέτος, το αποφάσισα. Θέλω να λουστώ με το φως του ήλιου όσο περισσότερο γίνεται, να του επιτρέψω να φτάσει παντού, στην παραμικρή αρτηρία, στον πιο μικροσκοπικό μυ, στην πιο κλειδωμένη άρθρωση. Θέλω να σκορπίσει το φως του σε όλο μου το είναι. Κι έτσι όταν έρθει και πάλι ο Χειμώνας να μοιάζω με Καλοκαιρινή νύχτα που η φύση μαλακώνει και ξεκουράζεται μετά την πολύωρη έκθεση της στον ήλιο και βγάζει όλα αυτά τα υπέροχα αρώματα που σκορπούν ευτυχία. Να μοιάζω με Καλοκαιρινή νύχτα που εκπέμπει ερωτισμό και μια γλυκιά αυτάρκεια και ηρεμία. Να μοιάζω με Καλοκαιρινή νύχτα που έχει τη μορφή μιας νέας και όμορφης κοπέλας με τη σοφία και την ανιδιοτελή αγάπη μιας ώριμης γυναίκας. Όλα υπέροχα δώρα του Ήλιου και όλα διαθέσιμα γύρω μου στο άπλετο φως.
Δημοσίευση σχολίου