Εγώ. Μια λέξη, χίλιες εικόνες.
- Ένας αρχιτέκτονας βλέπει στο γιο του έναν μικρό Toyo Ito.
- Μια νέα κοπέλα θέλει να είναι βασίλισσα στα μάτια του φίλου της.
- Ένας παππούς κορδώνεται γιατί ο εγγονός του πήρε το όνομα του.
- Ένας οδηγός παραβιάζει τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας για να φτάσει ταχύτερα στον προορισμό του.
- Μια τετραμελής οικογένεια αγοράζει ένα τεράστιο σπίτι για να στεγάσει τις ολοένα αυξανόμενες ανάγκες της.
- Ένας σύζυγος καταφεύγει στο ψέμα για να αποφύγει τις ευθύνες του.
- Ένας εργοδότης καταπατά τα δικαιώματα των υπαλλήλων του στο όνομα της κρίσης.
- Ένας δάσκαλος τιμωρεί το μαθητή του γιατί αφαιρέθηκε ενώ αυτός προσπαθεί να του μεταδώσει τις πολύτιμες γνώσεις του.
- 'Ενας φίλος κρατάει μούτρα για μέρες μετά από μια διαφωνία στην παρέα.
- Μια μητέρα αγοράζει πανάκριβα επώνυμα ρούχα για το μωρό της.
- Ένας πολιτικός ζητά τη ψήφο του λαού υποστηρίζοντας ότι μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση.
Η λίστα είναι ατελείωτη. Κάθε μας πράξη εμπεριέχει το εγώ. Ακόμα και η αγάπη μας για τον άλλον συχνά εμπεριέχει το εγώ. Γιατί εγώ σε αγαπώ κι εσύ πρέπει να μου το ανταποδώσεις, πρέπει να είσαι ευγνώμων για την αγάπη μου και να σταθείς αντάξιος της. Συμβαίνει συνέχεια. Μεταξύ των μελών μιας οικογένειας, μεταξύ φίλων, μεταξύ δυο ερωτικών συντρόφων.
"Πώς μπόρεσες να μου το κάνεις αυτό, σε εμένα που σ'αγάπησα τόσο";
Ουπς.
Τελικά αυτό το εγώ μόνο προβλήματα μας δημιουργεί. Μόνο πόνο και θυμό. Νιώθουμε πληγωμένοι μετά από έναν τσακωμό ή μια απόρριψη και θεωρούμε υπεύθυνο τον άλλον για το θυμό, τον πόνο, τη ζήλια που ενδεχομένως αισθανόμαστε. Αλλά σπάνια είναι ο άλλος η αιτία. Η αιτία είναι το εγώ. Το εγώ κάνει κουμάντο κι εμείς όχι μόνο του δίνουμε το ελεύθερο να ορίζει τη ζωή μας, αλλά το τρέφουμε και το δυναμώνουμε και τελικά υψώνεται θεόρατο μπροστά μας και μας εμποδίζει να δούμε την αλήθεια πίσω από τα αισθήματά μας. Μια αλήθεια που περιμένει καρτερικά να τη δούμε. Που μας στέλνει κάθε τόσο μηνύματα στον ύπνο μας και στον ξύπνιο μας, αλλά είμαστε τόσο απασχολημένοι με το εγώ μας που αδυνατούμε να τα αντιληφθούμε και κυρίως να τα κατανοήσουμε.
Είσαι σε μια σχέση που δε σε ικανοποιεί, που η συμπεριφορά του άλλου σε πληγώνει. Παρόλα αυτά μένεις κι εγκλωβίζεσαι στο όνομα της αγάπης. "Υπομένω και συμβιβάζομαι γιατί σε αγαπώ". Μάλλον υπομένεις και συμβιβάζεσαι γιατί δυσκολεύεσαι να αποδεχτείς την αλήθεια. Γιατί το εγώ σου ελπίζει ότι εσύ θα αλλάξεις την κατάσταση, ότι ο άλλος θα αναγνωρίσει την πολύτιμη αγάπη σου και θα στην ανταποδώσει έτσι όπως σου αξίζει. Δε φεύγεις γιατί αν φύγεις είναι σαν να παραδέχεσαι την ήττα σου και το εγώ δε θα επιτρέψει να συμβεί κάτι τέτοιο. Τελικά αναπόφευκτα χωρίζεις και υποφέρεις για μήνες. Παλεύεις με το θυμό και τη θλίψη σου και δε ξέρεις τι σου φταίει. Νομίζεις ότι ευθύνεται ο άλλος αλλά ο άλλος έχει φύγει οριστικά από τη ζωή σου, δεν αποτελεί πλέον κομμάτι της, πώς γίνεται λοιπόν να σε πληγώνει και να σε θυμώνει ακόμα τόσο πολύ;
Και τελικά μέσα σε μια στιγμή συνειδητοποιείς ότι τόσο καιρό παλεύεις με το εγώ σου και με όλα όσα αυτό σου επιβάλλει. Για φαντάσου...
"Πώς μπόρεσες να μου το κάνεις αυτό, σε εμένα που σ'αγάπησα τόσο";
Ουπς.
Τελικά αυτό το εγώ μόνο προβλήματα μας δημιουργεί. Μόνο πόνο και θυμό. Νιώθουμε πληγωμένοι μετά από έναν τσακωμό ή μια απόρριψη και θεωρούμε υπεύθυνο τον άλλον για το θυμό, τον πόνο, τη ζήλια που ενδεχομένως αισθανόμαστε. Αλλά σπάνια είναι ο άλλος η αιτία. Η αιτία είναι το εγώ. Το εγώ κάνει κουμάντο κι εμείς όχι μόνο του δίνουμε το ελεύθερο να ορίζει τη ζωή μας, αλλά το τρέφουμε και το δυναμώνουμε και τελικά υψώνεται θεόρατο μπροστά μας και μας εμποδίζει να δούμε την αλήθεια πίσω από τα αισθήματά μας. Μια αλήθεια που περιμένει καρτερικά να τη δούμε. Που μας στέλνει κάθε τόσο μηνύματα στον ύπνο μας και στον ξύπνιο μας, αλλά είμαστε τόσο απασχολημένοι με το εγώ μας που αδυνατούμε να τα αντιληφθούμε και κυρίως να τα κατανοήσουμε.
Είσαι σε μια σχέση που δε σε ικανοποιεί, που η συμπεριφορά του άλλου σε πληγώνει. Παρόλα αυτά μένεις κι εγκλωβίζεσαι στο όνομα της αγάπης. "Υπομένω και συμβιβάζομαι γιατί σε αγαπώ". Μάλλον υπομένεις και συμβιβάζεσαι γιατί δυσκολεύεσαι να αποδεχτείς την αλήθεια. Γιατί το εγώ σου ελπίζει ότι εσύ θα αλλάξεις την κατάσταση, ότι ο άλλος θα αναγνωρίσει την πολύτιμη αγάπη σου και θα στην ανταποδώσει έτσι όπως σου αξίζει. Δε φεύγεις γιατί αν φύγεις είναι σαν να παραδέχεσαι την ήττα σου και το εγώ δε θα επιτρέψει να συμβεί κάτι τέτοιο. Τελικά αναπόφευκτα χωρίζεις και υποφέρεις για μήνες. Παλεύεις με το θυμό και τη θλίψη σου και δε ξέρεις τι σου φταίει. Νομίζεις ότι ευθύνεται ο άλλος αλλά ο άλλος έχει φύγει οριστικά από τη ζωή σου, δεν αποτελεί πλέον κομμάτι της, πώς γίνεται λοιπόν να σε πληγώνει και να σε θυμώνει ακόμα τόσο πολύ;
Και τελικά μέσα σε μια στιγμή συνειδητοποιείς ότι τόσο καιρό παλεύεις με το εγώ σου και με όλα όσα αυτό σου επιβάλλει. Για φαντάσου...
One Response to Εγώ
"Έχεις παρατηρήσει ποτέ το ότι όλες οι δυστυχίες βγαίνουν από το εγώ; Το εγώ δε μπορεί να σου δώσει καμιά ευδαιμονία. Μόνο δυστυχισμένο μπορεί να σε κάνει. Το εγώ είναι σκέτη κόλαση. Όποτε υποφέρεις απλώς προσπάθησε να παρατηρήσεις και θα δεις ότι η αιτία είναι το εγώ". (Osho)
Δημοσίευση σχολίου