Σήμερα πέρασα όλη τη μέρα στο σπίτι. Ξύπνησα κανονικά το πρωί, ετοιμάστηκα βιαστικά όπως πάντα και έφτασα στη δουλειά, όπου και συνειδητοποίησα πως είμαι άρρωστη. Τίποτα σπουδαίο, μια συνηθισμένη γαστρεντερίτιδα. Πήρα την τσαντούλα μου κι επέστρεψα εσπευσμένα σπίτι, μέσα στο οποίο σέρνομαι τις τελευταίες έντεκα ώρες. Σήμερα συνειδητοποίησα πόσες ώρες περνάω καθημερινά στο γραφείο. Μου φάνηκαν ατελείωτες. Όταν είσαι εκεί και είσαι απασχολημένη με τη δουλειά δεν καταλαβαίνεις πώς περνά ο χρόνος. Όταν είσαι σε άδεια και κάνεις διακοπές σίγουρα δεν καταλαβαίνεις πώς περνά ο χρόνος. Αλλά όταν είσαι σπίτι, ξύπνια, και δεν κάνεις τίποτα, δεν περνά ο χρόνος. Κοίταξα κάμποσες φορές το ρολόι και σκέφτηκα "πο-πο θα ήμουν ακόμα στο γραφείο" και μου φαινόταν αδιανόητο το πόσες ώρες καταναλώνω δουλεύοντας. Πόσες ώρες κοιτάζω την οθόνη ενός υπολογιστή. Δεν είναι πάντα εύκολο να κάνεις με δημιουργικότητα και ευχάριστη διάθεση τη δουλειά σου. Δεν είναι όλα τα projects το ίδιο ενδιαφέροντα, κάποια δε σου αφήνουν καν το περιθώριο να δημιουργήσεις και τις περισσότερες φορές είναι επαναλαμβανόμενα και καταλήγεις απλά να τα διεκπεραιώνεις ρομποτικά για να φύγουν από τη μέση. Και όλα αυτά για να πληρωθείς στην καλύτερη περίπτωση στο τέλος του μήνα και αφού πληρώσεις ενοίκιο, κοινόχρηστα και λοιπούς λογαριασμούς να καταλήξεις στα μισά του μήνα ψιλό-απένταρη.
Κάτι έχει γίνει λάθος. Σίγουρα δε θα έπρεπε να είναι έτσι τα πράγματα. Η εβδομάδα έχει επτά ημέρες κι εσύ απλά υπομένεις τις πέντε για να ευχαριστηθείς μόλις δύο. Που δεν είναι καν δύο αν αφαιρέσεις τις ώρες που αναλώνεσαι στις δουλειές του σπιτιού και κάποιες φορές και τις τελευταίες ώρες της Κυριακής που επιστρέφει το βάρος που κουβαλάς από τα σχολικά σου χρόνια. Κάτι έχει γίνει λάθος.
Η κατάσταση δυστυχώς δε δείχνει σημάδια βελτίωσης έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η πραγματικότητα στην Ελλάδα, τουλάχιστον όχι στο άμεσο μέλλον. Οπότε μια και εξωτερικά δε φαίνεται να βελτιώνεται η καθημερινότητα σου, θα πρέπει η αλλαγή να έρθει από μέσα. Η δασκάλα λέει πως πρέπει να κάνεις το κάθε τι με διαλογισμό κι αγάπη. Μόνο έτσι θα καταφέρεις να νιώθεις πληρότητα και τις επτά ημέρες της εβδομάδας. Πόσο δίκιο έχει! Και πόση δουλειά χρειάζεται για να το πετύχεις. Πρέπει διαρκώς να το υπενθυμίζεις στον εαυτό σου. Διαρκώς. Ό,τι κι αν επιλέξεις να κάνεις πρέπει να το υποστηρίζεις, έτσι ώστε στο τέλος της μέρας να μη σου αποφέρει μόνο οικονομικά οφέλη αλλά και ουσιαστικά. Ό,τι επάγγελμα κι αν κάνεις, σίγουρα υπάρχουν περισσότεροι από έναν τρόποι για να το ασκήσεις. Αν συνειδητοποιήσεις ότι ο τρόπος που χρησιμοποιείς μέχρι σήμερα δε σου δίνει χαρά και ικανοποίηση πρέπει να τον επανεξετάσεις και να τον αλλάξεις. Να κάνεις την ίδια δουλειά με διαφορετικό τρόπο, με έναν τρόπο που να ανταποκρίνεται περισσότερο στις δικές σου ανάγκες. Ίσως χρειάζεται να τροποποιήσεις λίγο το περιβάλλον εργασίας σου ή να αλλάξεις σταθμό στο ραδιόφωνο. Ίσως βοηθήσει το να πλησιάσεις το συνάδελφο σου και να αποκτήσεις μαζί του μια πιο ουσιαστική επικοινωνία. Ίσως πρέπει να σηκώνεσαι πιο συχνά από την καρέκλα σου για να ξεμουδιάσεις ή να σταματάς τελείως να δουλεύεις την ώρα που τρως και να απομακρύνεσαι από το γραφείο σου για να χαλαρώσεις για λίγα λεπτά. Ίσως αν κάτι σου προκαλεί δυσφορία πρέπει να το συζητήσεις με τον εργοδότη σου κι αν έχεις μια καινούρια ιδέα επίσης. Κι αν είσαι εσύ ο εργοδότης να μιλήσεις στους υπαλλήλους σου με ειλικρινή διάθεση για να λυθούν τα οποιαδήποτε προβλήματα μπορεί να έχει δημιουργήσει η καθημερινότητα και το άγχος της δουλειάς. Και όταν το σώμα σου δείχνει σημάδια κούρασης πρέπει να του δίνεις πάντα προτεραιότητα και να το ξεκουράζεις. Πράγματα μικρά που γνωρίζεις ότι μπορούν να βελτιώσουν την εργασιακή σου καθημερινότητα, αλλά που φαίνεται πως δυστυχώς παραλείπεις περιμένοντας απλά να έρθει το επόμενο Σαββατοκύριακο για να "ζήσεις".
Πάρ' το αλλιώς.
Δημοσίευση σχολίου