Το Σάββατο έκανα επιτέλους το πρώτο μου μπάνιο. Η παραλία ήταν πακτωμένη, όπως ήταν άλλωστε αναμενόμενο, αλλά τα νερά ήταν δροσερά και καθαρά - ή τουλάχιστον έτσι έμοιαζαν. Δυο συμπεράσματα έβγαλα κάνοντας τις πρώτες βουτιές.
Το πρώτο, ότι αν απλώσεις επιμελώς ένα καλό αντηλιακό στο σπίτι πριν φορέσεις το μαγιό, δεν κινδυνεύεις να καείς, όσο δυνατός κι αν είναι ο ήλιος. Τελικά τα αντηλιακά είναι όντως αποτελεσματικά. Μάλλον τη ζημιά την παθαίνουμε το πρώτο μισάωρο, που μένουμε εκτεθειμένοι στον ήλιο γιατί περιμένουμε να απλώσουμε το αντηλιακό μετά την πρώτη βουτιά. Τουλάχιστον αυτό συνήθιζα να κάνω εγώ... Κι επίσης επειδή το βάζουμε τσάτρα-πάτρα και πάντα κάποια σημεία μένουν απροστάτευτα. Πάντως το Σάββατο και μετά από τέσσερις ώρες στον ήλιο, παραμένω ακόμα, ευτυχώς ή δυστυχώς, κάτασπρη!
Το δεύτερο, ότι είδα περισσότερους κώλους σε μια μέρα απ'ότι θα ήθελα. Σφριγηλούς, πεσμένους, μαυρισμένους, λεπτούς, χοντρούς, με κυτταρίτιδα, με ραγάδες, τα πάντα όλα. Καλά κάνετε κορίτσια, απελευθερωθείτε με όποιον τρόπο μπορείτε, αλλά το να θεωρείς ότι απελευθερώνεσαι την ίδια στιγμή που γίνεσαι ολοένα και περισσότερο δέσμια της οποιασδήποτε τάσης, είναι λιγάκι οξύμωρο, δε βρίσκεις; Προσωπικά δεν είδα μια παραλία γεμάτη απελευθερωμένες και sexy γυναίκες, είδα μια παραλία γεμάτη θύματα της μόδας.
Some individuality people!
Δημοσίευση σχολίου