Παιχνίδια εξουσίας. Μια έκφραση που άκουσα πρώτη φορά από τη Δασκάλα στο τραπέζι μιας καφετέριας πριν μερικά χρόνια. Δηλαδή δεν ήταν η πρώτη φορά που την άκουσα, αλλά ήταν η πρώτη φορά που έκανε νόημα, η πρώτη φορά που στο άκουσμα της κάτι συνέβη μέσα μου. Μιλούσαμε για σχέσεις. Ποτέ ως τότε δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσα παιχνίδια εξουσίας παίζονται στις ανθρώπινες σχέσεις και συγκεκριμένα - μια και αυτό ήταν το θέμα συζήτησης - στις προσωπικές σχέσεις μεταξύ δύο συντρόφων. Ακόμα θυμάμαι το συναίσθημα. Την κοιτούσα αποσβολωμένη σαν να μου αποκάλυψε ένα τεράστιο μυστικό, σαν να μου έβαλε στο χέρι το κλειδί μιας αιώνια κλειδωμένης πόρτας. Ανακούφιση κι ενθουσιασμός γιατί μέσα σε μια στιγμή έγιναν όλα ξεκάθαρα, λες και διαλύθηκε μονομιάς ένα τεράστιο σύννεφο που αιωρούνταν από πάντα μπροστά στα μάτια μου και ταυτόχρονα μια τρομαχτική βροχή από πέτρες στο κεφάλι μου και μια απογοήτευση για τον εαυτό μου και τους άλλους. Εκείνο το βράδυ αποφάσισα πως δε θέλω να συμμετέχω σε παιχνίδια εξουσίας. Αποφάσισα πως δεν είμαι διατεθειμένη να τα ανεχτώ και πως ταυτόχρονα έπρεπε να κάνω τεράστια προσπάθεια για να τα αποβάλλω από τη συμπεριφορά μου.
Ποιός θα επικρατήσει μέσα στη σχέση;
Ποιός θα έχει το πάνω χέρι;
Ποιός θα είναι υπεύθυνος για τις αποφάσεις που αφορούν την κοινή πορεία του ζευγαριού;
Πώς θα σε κατακτήσω;
Πώς θα διασφαλίσω την συναισθηματική σου εξάρτηση από εμένα;
Πώς θα σε κάνω να υποφέρεις μακριά μου;
Πως θα σε πείσω πως είμαι ό,τι καλύτερο σου έχει συμβεί;
Πώς θα χρησιμοποιήσω το παιχνίδι των ενοχών και των τύψεων για να σε κρατώ δέσμιο για πάντα;
Πώς θα χρησιμοποιήσω τις αδυναμίες μου και το εύθραυστο της γυναικείας μου φύσης για να σου δημιουργώ τη ψευδαίσθηση πως είσαι σωτήρας και προστάτης μου;
Πώς θα σε κάνω να αισθάνεσαι σπουδαίος για να έχεις τη ψευδαίσθηση πως δίπλα μου είσαι πιο δυνατός;
Πώς; Πώς; Πώς!
Είδες πόση δύναμη έχει τελικά η ανασφάλειά σου; Μην την υποτιμάς, είναι ικανή για όλα. Είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της σχέσης σου. Μπορεί εσύ να νομίζεις ότι μπαίνοντας σε μια σχέση η ανασφάλεια σου θα καταλαγιάσει, αλλά έκπληκτη συνειδητοποιείς ότι εκείνη θεριεύει. Είναι ο μεγαλύτερος εχθρός σου. Είναι το δηλητήριο που σε γέμισαν γονείς, δάσκαλοι, φίλοι, τα κοινωνικά πρότυπα και πρέπει, στα οποία ενδεχομένως αισθάνεσαι πως δεν ανταποκρίνεσαι επαρκώς και νιώθεις μικρή, λίγη, ασήμαντη. Κι όταν κάποιος τολμήσει να σε διαψεύσει, προσφέροντάς σου τη συντροφιά και την αγάπη του, γίνεσαι καχύποπτη. Δεν πιστεύεις πως αξίζεις την αγάπη του, σίγουρα σε κοροϊδεύει, ενδεχομένως θέλει να σε εκμεταλλευτεί, πιθανότατα κάτι δεν πάει καλά και με τον ίδιο. Γνωρίζεις καλά πως η ανασφάλειά σου είναι η πηγή της αδυναμίας σου. Αυτό που δε γνωρίζεις είναι πως η ανασφάλειά σου τρέφει το εγώ σου. Το τρέφει, το γιγαντώνει και σαν αποτέλεσμα φτιάχνει ένα τεράστιο, κομπλεξικό εγώ που πρέπει πάση θυσία να επιβιώσει και να επιβληθεί μέσα στη σχέση μέσα από ατελείωτα παιχνίδια εξουσίας. Ένα απαίσιο κοκτέιλ αισθημάτων κατωτερότητας και ανάγκης για επιβεβαίωση είναι η απόλυτη συνταγή για την καταστροφή της σχέσης σου. Μπορεί να μην το συνειδητοποιήσεις ποτέ. Σε αυτήν την περίπτωση είσαι η μεγάλη χαμένη των παιχνιδιών που εσύ η ίδια στήνεις.
Σταμάτα να παίζεις. Δεν αντέχω άλλο να σε βλέπω να χάνεις.
One Response to Δύο λέξεις, τρεις παράγραφοι
ποσο δίκαιο έχεις...
Δημοσίευση σχολίου