Ένα ταξίδι στη Νέα Υόρκη θέλω να πάω. Ένα ταξίδι, που έχω κάνει να φαντάζει τόσο δύσκολο. Σχεδόν ακατόρθωτο. Δηλαδή σε φάση που έχω εναποθέσει όλες μου τις ελπίδες στο ταξίδι του μέλιτος. Που προϋποθέτει, όπως καταλαβαίνεις, έναν γάμο. Στον οποίον η νύφη θα πρέπει να'μαι εγώ. Τόσο δύσκολο το έχω κάνει να φαντάζει. Σχεδόν ακατόρθωτο. Αν παντρευτώ, στο λέω, μην περιμένεις φουντωτά νυφικά, τούρτες και παραδοσιακά γλέντια. Σιχαίνομαι τις παραδόσεις του γάμου. Αλλά το ταξίδι του μέλιτος θα το κρατήσω. Για να μη λες ότι μηδενίζω τα πάντα. Θα πάω στη Νέα Υόρκη. Εκτός αν ο γαμπρός δε συμφωνεί. Στην περίπτωση αυτή θα πάω στη Νέα Υόρκη. Μόνη μου. Bachelor! Κι αυτό θα το κρατήσω. Κι αν μου τα έχουν πει σωστά, το bachelor το πληρώνουν οι φίλες της νύφης. Bachelor στη Νέα Υόρκη λοιπόν. Και να δεις που θα έχουν λακίσει όλες μέχρι τότε. Γιατί μέχρι να αποφασίσω να παντρευτώ, θα πρέπει να έχει αποφασίσει κάποιος άλλος να παντρευτεί εμένα. Και να είναι και τόσο ανοιχτόμυαλος που να δεχτεί να κάνω εγώ bachelor στη Νέα Υόρκη, ενώ εκείνος στην Αθήνα. Αυτός ανοιχτόμυαλος, εγώ όχι. Δεν αρέσουν στους άντρες οι ανοιχτόμυαλες γυναίκες, σου το υπογράφω. Εκτός αν είναι ανοιχτόμυαλες κατ'επιλογή. Όχι δική τους καλέ, του συζύγου. Αυτές δεν τις θέλω στο bachelor μου. Είναι τόσο καταπιεσμένες, που θα βγάλουν το άχτι τους στο ταξίδι και φοβάμαι μήπως μου κλέψουν τη δόξα. Δεν τις θέλω. Να μείνουν σπίτι να δοξάζουν τον άντρα τους. Εγώ πάω Νέα Υόρκη.
Δημοσίευση σχολίου