True story

Πρώτη ανάρτηση για το 2013 και μοναδική σου έγνοια είναι να γράψεις κάτι χαρούμενο και αισιόδοξο. Έτσι, για να πάει καλά ο χρόνος. Κι έπειτα σκέφτεσαι πως το να επιβάλλεις στον εαυτό σου μια συγκεκριμένη διάθεση μόνο και μόνο επειδή το επιτάσσει η περίσταση είναι άκρως καταπιεστικό. Όπως για παράδειγμα το να σβήνεις σόνι και καλά κάθε χρόνο κεράκι στα γενέθλιά σου ή το να σε βρίσκει στολισμένη η αλλαγή του χρόνου λόγω παράδοσης ή προκατάληψης. Όχι γιατί θέλεις απαραίτητα να το κάνεις, αλλά κυρίως επειδή φοβάσαι να ρισκάρεις την καλή σου τύχη. Η αλήθεια όμως είναι πως όντας αληθινή με τα θέλω και τα συναισθήματά σου, δε ρισκάρεις απολύτως τίποτα. Μπορεί στην αρχή να ζορίζεσαι λίγο καθώς παύεις να ακολουθείς ευλαβικά όλα όσα επιβάλλει η παράδοση, η κοινωνία, η οικογένεια, ο τόπος, ο χρόνος, η μέρα ή η ώρα, αλλά σταδιακά απαλλάσσεσαι από αυτό το βάρος και απολαμβάνεις την ελευθερία που προσφέρει το να αναγνωρίζεις και να ακολουθείς με ειλικρίνεια τη διάθεση της στιγμής. Γιατί μπορεί να μη νιώθεις ιδιαίτερα κοινωνική την πρώτη μέρα του χρόνου βρε αδερφέ και να προτιμάς να χουχουλιάσεις στο κρεβάτι σου ή να μη σε βρει πολύ χαρούμενη η πρώτη ανάρτηση του χρόνου με αποτέλεσμα η ενδεδειγμένη αισιοδοξία να πάει περίπατο. Και δεν υπάρχει τίποτα κακό ή κατακριτέο σε αυτό, εν αντιθέσει είναι υπέροχο. Είναι υπέροχο να αναγνωρίζεις και να σέβεσαι τα συναισθήματα σου και να τους δίνεις το χώρο και το χρόνο να εξελιχθούν και να εκφραστούν χωρίς να προσποιείσαι, αποφεύγεις, δραπετεύεις και τελικά κοροϊδεύεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Προφανώς κάτι τον βαραίνει, κάτι του λείπει ή κάτι χρειάζεται και αυτό δεν είναι σε καμία περίπτωση η δική σου εθελοτυφλία.