Το ναι και το όχι

Στέκεσαι μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή σου και την κοιτάς με μάτια μισάνοιχτα τρώγοντας τα νύχια σου. Καταπληκτική εικόνα.

Το μεσημέρι σου ήρθε ξαφνικά μια ιδέα για το θέμα του κειμένου, αλλά μετά σε πήρε ο ύπνος και τώρα αδυνατείς να την επαναφέρεις στην μνήμη σου. Και ξαφνικά, καθώς κοιτάζεις αφηρημένη το κενό έγγραφο στο Word, θυμάσαι την αφορμή. Το τηλεφώνημα ενός φίλου που κάνει χειμερινά μπάνια και σου ζήτησε να πας μαζί του αύριο στη θάλασσα για παρέα. Και εσύ απάντησες «ok, αλλά δεν το υπόσχομαι κιόλας» και κανονίσατε να μιλήσετε ξανά το πρωί. Και μετά μπήκες στη διαδικασία να νιώσεις αν όντως θέλεις να πας στην παραλία και στην περίπτωση που η απάντηση είναι ναι, να εντοπίσεις  τον πραγματικό λόγο για τον οποίον θέλεις να το κάνεις. Προφανώς και δε μπαίνεις σε αυτήν την διαδικασία κάθε φορά που δέχεσαι μια πρόταση, αλλά καμιά φορά προβληματίζεσαι για το κατά πόσο είσαι ειλικρινής με τα θέλω σου. Αυτό έπαθες σήμερα.

Πόσα ναι λες ενώ στην πραγματικότητα θέλεις να πεις όχι; Κι αν αυτό συμβαίνει συχνά, τι μπορεί να σημαίνει για σένα; Πόσες φορές κάνεις κάτι επειδή πραγματικά το επιθυμείς ή το έχεις ανάγκη και πόσες για να μη στενοχωρήσεις το γονιό, το φίλο, το σύντροφό σου; Και πώς λειτουργεί αυτό μέσα στις σχέσεις σου μακροπρόθεσμα; Πόσο πληγώνεσαι όταν ο φίλος στον οποίον κάνεις όλα τα χατίρια δε στα ανταποδίδει με την ίδια συχνότητα, όχι γιατί δε σε νοιάζεται εξίσου, αλλά επειδή ενδεχομένως είναι πιο συνεπής με τον εαυτό του και τις επιθυμίες του; Και ποιος έχει την ευθύνη γι αυτό; Όταν προτείνεις κάτι σε κάποιον φίλο κι αυτός για τον οποιονδήποτε λόγο αρνείται την πρόταση σου νιώθεις απόρριψη, στενοχώρια κι ενίοτε θυμό. Και τα συναισθήματα σου αυτά δεν οφείλονται τόσο στο «όχι» που εισέπραξες, όσο στη δική σου αδυναμία να παραμείνεις συνεπής στον εαυτό σου όταν βρίσκεσαι στη θέση του.
Προφανώς και σε μια σχέση - φιλική, ερωτική, συγγενική - δε μπορείς να λες συνέχεια όχι. Προφανώς και δε μπορείς να αντιπροτείνεις πάντα άλλον προορισμό για τις διακοπές σας, άλλο μπαράκι για το ποτό σας, άλλο εστιατόριο για το φαγητό σας. Προφανώς όταν το όχι γίνεται μέσο αντίδρασης και χρησιμοποιείται χωρίς συνείδηση κρύβει άλλες αδυναμίες, όπως, για παράδειγμα, αίσθημα κατωτερότητας, θυμό ή εγωισμό. Προφανώς αν λες όχι σε κάθε πρόσκληση, μες στο χρόνο θα δέχεσαι όλο και λιγότερες προτάσεις και θα απομονώνεσαι με κάθε σου άρνηση όλο και περισσότερο. Προφανώς και πρέπει να βρεις την ισορροπία ανάμεσα στο ναι και το όχι μέσα σου. Προφανώς και θέλεις να με χτυπήσεις που έχω χρησιμοποιήσει έξι φορές τη λέξη προφανώς (και μόλις γίνανε επτά).

Στο παρελθόν τα έχεις κάνει όλα. Έχεις πει ναι για να μη στενοχωρήσεις κάποιον, έχεις πει όχι από αντίδραση, έχεις πει ναι από φόβο μη μείνεις μόνη, έχεις πει όχι μόνο και μόνο για να περάσει το δικό σου, έχεις πει ναι για να αποφύγεις μια ενδεχόμενη παρεξήγηση. Έχεις κάνει κι επαναλάβει όλους τους πιθανούς συνδυασμούς. Αλλά την ώρα που ξεστόμιζες το ναι όλο συγκαταβατικότητα ή το όχι γεμάτη θυμό δε μπορούσες να κατανοήσεις τους πραγματικούς λόγους για τους οποίους το έκανες. Κι έτσι εξακολουθούσες να χρησιμοποιείς το ναι και το όχι σαν να είναι απλά ακόμα δυο λέξεις.


Μα δεν είναι απλά δυο λέξεις, το ναι και το όχι είναι πολύ περισσότερα. Γι αυτό να τις χρησιμοποιείς με συνειδητότητα και αγάπη. Και τότε θα αποκτήσουν στη ζωή σου άλλο νόημα. Και τότε θα αποκτήσει και η ζωή σου άλλο νόημα. 
Σου κλείνω το μάτι.

Posted in . Bookmark the permalink. RSS feed for this post.
Από το Blogger.

Search

Swedish Greys - a WordPress theme from Nordic Themepark. Converted by LiteThemes.com.