Μετά από ενάμιση χρόνο και υπεράνθρωπες προσπάθειες, για να μην αναφερθώ και στον ανάδρομο Ερμή (που μόλις αναφέρθηκα), κατάφερα επιτέλους να σουλουπώσω λίγο το μπλογκάκι μου και να βάλω τις αναρτήσεις σε μια σειρά και συγκεκριμένα να βρω έναν τρόπο να τις κατηγοριοποιήσω.
Η μία από τις τέσσερις κατηγορίες, και η οποία στάθηκε αφορμή για να μπω σε αυτήν την διαδικασία, είναι το Talkin' goats. Το Talkin' goats είναι παιδί με δυο μαμάδες. Η μία είμαι εγώ, η άλλη είναι το Savoir Ville. Το τελευταίο είναι παιδί της Γεωργίας, το οποίο την καθιστά και γιαγιά των κατσικιών. Γενικά είναι μεγάλο το σόι, οπότε εσύ απλά κράτα το εξής. Ό,τι ανεβαίνει στη στήλη Talkin' goats του Savoir Ville κάθε Τρίτη, φρέσκο και λαχταριστό, έχεις την ευκαιρία να το ξαναδιαβάσεις εδώ μια-δυο εβδομάδες μετά. Πάει αυτό.
Στο (day)dreaming θα διαβάσεις όνειρα του ύπνου και του ξύπνιου. Κι αν ξέρεις να τα ερμηνεύεις να αφήνεις σχόλιο. Παρακαλώ κι ευχαριστώ.
Μέχρι εδώ καλά και ψιλό-ξεκάθαρα, δεν έχεις παράπονο. Δυο κατηγορίες έμειναν, η "ότι λέγεται" και η "ότι χορεύεται". Μην προσπαθήσεις να καταλάβεις μόνη, θα βραχυκυκλώσεις. Θα σου εξηγήσω εγώ. Η δεύτερη περιλαμβάνει αναρτήσεις που αφορούν έναν ή περισσότερους ανθρώπους που γνώρισα στον χορό, αλλά κυρίως οτιδήποτε έχω μάθει μέσα από αυτόν. Κι αν δεις τον αριθμό των αναρτήσεων στη συγκεκριμένη κατηγορία, θα καταλάβεις ότι έμαθα πολλά από τα λίγα που ξέρω. Και όλα αυτά μέσα σε ένα δωμάτιο 80 λατρεμένων τετραγωνικών. Με λίγους αγαπημένους φίλους και μία δασκάλα. Αμέτρητα τα ευχαριστώ.
Ε, και για να μην μακρηγορώ (άλλο) στην κατηγορία ότι λέγεται θα βρεις ό,τι περίσσεψε από τις άλλες τρεις. Αλλά μην τη σνομπάρεις, έχει κάνα δυο καλά. Σου κλείνω το μάτι.
Τελικά θα μακρηγορήσω λίγο ακόμα γιατί καθώς έκανα αυτή τη δουλειά, που δεν ήταν και λίγη - 190 αναρτήσεις είναι αυτές - διαπίστωσα ορισμένα πράγματα. Και θα σου τα πω. Καταρχήν θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη για τα ορθογραφικά λάθη που σου έβγαλαν το μάτι. Ελπίζω πως διόρθωσα τα περισσότερα. Πάντως πρέπει να παραδεχθείς ότι στο συγκεκριμένο θέμα τους τελευταίους μήνες έχω κάνει φοβερή πρόοδο και αυτό το χρωστάμε, κι εσύ κι εγώ, στη μαμά μου που από τότε που διαβάζει το μπλογκάκι, δεν αφήνει τίποτα να πέσει χάμω. Παύση και ενός λεπτού σιγή για το "τέλος πάντων" που έμελλε να κλείσω τα 33 για να μάθω πως είναι δύο λέξεις και όχι μία. Δεύτερη διαπίστωση που έκανα και ξαφνιάστηκα είναι ότι κατά την περίοδο των εκλογών, και λίγο πριν και λίγο μετά, ασχολήθηκα αρκετά με την πολιτική. Ποιος; Εγώ. Γελάνε και οι πέτρες. Ειλικρινά δε ξέρω τι με είχε πιάσει, υπόσχομαι να μην το ξανακάνω. Επίσης ασχολήθηκα πολύ και με τον πρώην και τελικά δε ξέρω τι είναι χειρότερο. Παρόλα αυτά ένα ευχαριστώ και στον πρώην γιατί αν δεν ήταν αυτός ούτε τα μισά δε θα είχα γράψει. Καταπληκτική πηγή έμπνευσης, σου λέει, ο χωρισμός. Τέλος διαπίστωσα και κάτι άλλο, αλλά το ξέχασα.
Ευχαριστώ πολύ που διαβάζεις. Αλήθεια.
Δημοσίευση σχολίου