Yellow Brick Road

Έχεις βρεθεί ποτέ σε μεγάλο σταυροδρόμι; Συνέχεια θα μου πεις, κάθε μέρα έρχεσαι αντιμέτωπη με διαφορετικές επιλογές σαν απάντηση σε κάτι που σε προβληματίζει. Κάθε μέρα. Και κάθε επιλογή σε οδηγεί και σε διαφορετικό δρόμο, διαφορετική πορεία, διαφορετική ζωή. Αυτό όμως το σταυροδρόμι δε μοιάζει με τα άλλα. Γιατί δεν έχεις ιδέα που οδηγούν οι δρόμοι που το απαρτίζουν και δεν έχεις περπατήσει, όσο για τον δρόμο από τον οποίο έρχεσαι, δε σου λέει τίποτα πια. Προφανώς και έπρεπε να τον περπατήσεις για να φτάσεις ως εδώ και είσαι ευγνώμων για όλα όσα συνάντησες, γνώρισες κι αγάπησες. Κάποια μάλιστα τα αγάπησες τόσο πολύ που αποφάσισες να τα πάρεις μαζί σου στην υπόλοιπη διαδρομή. Τώρα όμως που έφτασες στο τέλος και πρέπει να πάρεις μια απόφαση για τον εαυτό σου, δε ξέρεις τι πρέπει να κάνεις. Γιατί εσύ μπορεί να θες να πας ευθεία, αλλά αυτός που αγάπησες ίσως επιλέξει να πάει δεξιά. Αν σου συνέβαινε αυτό παλιότερα, δε θα το πολύ-σκεφτόσουν, θα πήγαινες κι εσύ δεξιά προκειμένου να είσαι με εκείνον που αγαπάς. Παλιότερα. Πλέον δε σκέφτεσαι έτσι γιατί έχεις μάθει ότι μια τέτοια επιλογή μόνο θυμό και θλίψη μπορεί να σε γεμίσει για όλα όσα σου στέρησε. Για όλα αυτά που θα βίωνες αν είχες πάει ευθεία και δε θα μάθεις ποτέ. Ακόμα και γι αυτόν που αγαπάς και θεωρείς συνυπεύθυνο γιατί επηρέασε την απόφαση σου. Καμιά φορά είναι βολικό να αφήνεις τους άλλους να αποφασίζουν για σένα γιατί αυτόματα παίρνουν και την ευθύνη του αποτελέσματος. Τους γονείς σου που ζεις όλη σου τη ζωή εντός 5χμ από το πατρικό σου, τους δασκάλους σου γιατί δε σπούδασες αυτό που ήθελες, την κρίση γιατί δε σου επιτρέπει να πραγματοποιήσεις τα όνειρα σου. Σε κάθε σταυροδρόμι που έχεις βρεθεί μέχρι τώρα, διαλέγεις πορεία με βάση τους άλλους, λες και δε θεωρείς τον εαυτό σου ικανό να πάρει τη σωστή απόφαση, λες και οι άλλοι γνωρίζουν ποιο είναι το καλύτερο για σένα κι εσύ όχι. Λες και είσαι δεκάχρονο παιδί. Πάντα περπατάς κρατώντας το χέρι κάποιου άλλου. Για να μη σε αφήσει να ξεφύγεις από την πορεία σου και κυρίως για να σε σηκώσει όταν πέσεις. Ή μάλλον, ούτε καν αυτό. Για να μη σε αφήσει καν να πέσεις. Και η αλήθεια είναι πως δε σε άφησαν να πέσεις ποτέ. Μέχρι σήμερα.

Ορκίζεσαι πως σ'αυτό το σταυροδρόμι που βρίσκεσαι τώρα, θα πάρεις την απόφαση μόνη σου. Και όποιον δρόμο κι αν διαλέξεις θα τον περπατήσεις χωρίς δεκανίκια. Και για ό,τι κι αν συμβεί δε θα αποδώσεις ευθύνες πουθενά. Και για ό,τι καταφέρεις θα είσαι περήφανη μόνο για τον εαυτό σου. Και για όσα ζήσεις θα ξέρεις πως είναι κομμάτια της δικής σου ζωής.

Yellow Brick Road

Search

Αρχείο Αναρτήσεων

Facebook Badge

Αγαπημένα ιστολόγια

Blogger news

Blogroll

About