Γάμος.
Αλλά όχι, εσύ δεν είσαι σαν τις άλλες. Αποφάσισες που λες να φορέσεις ένα εκκεντρικό νυφικό, να βάψεις το νύχι κόκκινο και να μην σταυρώσεις τα χέρια με τον γαμπρό για να πιεις τη σαμπάνια πάνω από την τριώροφη τούρτα. Μπράβο, έχεις κάνει φοβερή καινοτομία, πήγες ενάντια στο κατεστημένο και τις επιταγές της παράδοσης, είσαι μια επαναστάτρια. Η αλήθεια είναι πως το κόκκινο νύχι σου σόκαρε την πεθερά σου, αλλά περίμενε να δεις πόσα ηλεκτροσόκ θα σου χαρίσει αυτή στο μέλλον. Ακόμα κι αν όντως έχεις συνειδητοποιήσει ότι δεν τα χρειάζεσαι όλα αυτά, ότι θέλεις απλά να πάρεις τον αγαπημένο σου και να παντρευτείτε στη μέση του πουθενά, χωρίς κόσμο, χωρίς φρού-φρού κι αρώματα, τελικά υποχωρείς στην πίεση των γονιών σου που περιμένανε χρόνια να παντρευτείς για να βγάλουν την υποχρέωση σε φίλους και γνωστούς. Άλλωστε μη ξεχνάς, αυτοί πληρώνουν, αυτοί αποφασίζουν. Φτιάχνεις με τη μέλλουσα κολόνα του σπιτιού σου τη λίστα με τους καλεσμένους κι ανακουφισμένη ξεφωνίζεις στη μαμά σου ότι είναι μόλις εκατό. Μετά από δυο μέρες η μαμά σου σου επιστρέφει τη λίστα και έκπληκτη ανακαλύπτεις ότι έχεις δεκαπέντε τρίτα ξαδέρφια και συγγενείς στην Άρτα. Και φυσικά θα είναι όλοι εκεί να ζήσουν τη χαρά σου. Τι εννοείς μα ούτε που τους έχεις ξαναδεί; Ευκαιρία να τους γνωρίσεις.
Προχθές σε μια κουβέντα περί γάμου αναρωτήθηκα γιατί θα πρέπει το ζευγάρι να στριφογυρίζει στα τραπέζια με τους καλεσμένους για μια ώρα προκειμένου να ευχαριστήσει τον καθένα ξεχωριστά. Γιατί δε μπορούν απλά να σηκώσουν τα ποτήρια τους και να πουν δυο κουβέντες; Η απάντηση που πήρα ήταν "Μα τι λες ρε Ιλιάνα, δε γίνονται αυτά τα πράγματα". Αυτή η πρόταση στο δικό μου το κεφάλι δε χωράει πια. Την κουβαλούσα για χρόνια μέσα μου, όπως άλλωστε κι ο περισσότερος κόσμος. Πλέον στα 32 συνειδητοποιώ ότι απλά με εμποδίζει να ζήσω τη ζωή μου. Υπερβολή; Ίσως. Ίσως θεωρείς υπερβολή αυτό και όχι όλα όσα περιέγραψα παραπάνω. Αλλά μήπως να το ξανασκεφτείς;
Μην μου πεις ότι στα 20, ακόμα και στα 25 δε θεωρούσες δεδομένο ότι θα παντρευτείς και θα κάνεις οικογένεια; Ποτέ ως τότε δεν πέρασε από το μυαλό σου ότι ίσως και να μην παντρευτείς. Ποτέ ως τότε δεν αναρωτήθηκες αν θες στ'αλήθεια να παντρευτείς. Είσαι σίγουρη ότι κάποια μέρα μέσα στα επόμενα χρόνια ο πρίγκιπας θα γονατίσει μπροστά σου, θα περάσει στο δάχτυλο σου ένα μονόπετρο που θα επιδεικνύεις για μέρες στις φίλες σου, θα ψάχνεις μήνες το νυφικό που θα σε κάνει να μοιάζεις με τη βασίλισσα του χιονιού και θα οργανώσεις ένα γλέντι τρικούβερτο, κατά τη διάρκεια του οποίου θα τηρήσεις το πρωτόκολλο κατά γράμμα, από την κοπή της τούρτας, μέχρι τον πρώτο χορό και το πέταγμα της ανθοδέσμης. Εννοείται πως η είσοδος σας στο χώρο της γαμήλιας δεξίωσης θα θυμίζει έλευση αστέρων στο κόκκινο χαλί. Δεν έψαχνες άδικα για μήνες το απόλυτα ξεσηκωτικό μουσικό κομμάτι, ούτε έσκασες τζάμπα χιλιάδες ευρώ για τα πυροτεχνήματα. Θέλεις οι καλεσμένοι να συζητούν το γάμο σου για μέρες.
Αλλά όχι, εσύ δεν είσαι σαν τις άλλες. Αποφάσισες που λες να φορέσεις ένα εκκεντρικό νυφικό, να βάψεις το νύχι κόκκινο και να μην σταυρώσεις τα χέρια με τον γαμπρό για να πιεις τη σαμπάνια πάνω από την τριώροφη τούρτα. Μπράβο, έχεις κάνει φοβερή καινοτομία, πήγες ενάντια στο κατεστημένο και τις επιταγές της παράδοσης, είσαι μια επαναστάτρια. Η αλήθεια είναι πως το κόκκινο νύχι σου σόκαρε την πεθερά σου, αλλά περίμενε να δεις πόσα ηλεκτροσόκ θα σου χαρίσει αυτή στο μέλλον. Ακόμα κι αν όντως έχεις συνειδητοποιήσει ότι δεν τα χρειάζεσαι όλα αυτά, ότι θέλεις απλά να πάρεις τον αγαπημένο σου και να παντρευτείτε στη μέση του πουθενά, χωρίς κόσμο, χωρίς φρού-φρού κι αρώματα, τελικά υποχωρείς στην πίεση των γονιών σου που περιμένανε χρόνια να παντρευτείς για να βγάλουν την υποχρέωση σε φίλους και γνωστούς. Άλλωστε μη ξεχνάς, αυτοί πληρώνουν, αυτοί αποφασίζουν. Φτιάχνεις με τη μέλλουσα κολόνα του σπιτιού σου τη λίστα με τους καλεσμένους κι ανακουφισμένη ξεφωνίζεις στη μαμά σου ότι είναι μόλις εκατό. Μετά από δυο μέρες η μαμά σου σου επιστρέφει τη λίστα και έκπληκτη ανακαλύπτεις ότι έχεις δεκαπέντε τρίτα ξαδέρφια και συγγενείς στην Άρτα. Και φυσικά θα είναι όλοι εκεί να ζήσουν τη χαρά σου. Τι εννοείς μα ούτε που τους έχεις ξαναδεί; Ευκαιρία να τους γνωρίσεις.
Προχθές σε μια κουβέντα περί γάμου αναρωτήθηκα γιατί θα πρέπει το ζευγάρι να στριφογυρίζει στα τραπέζια με τους καλεσμένους για μια ώρα προκειμένου να ευχαριστήσει τον καθένα ξεχωριστά. Γιατί δε μπορούν απλά να σηκώσουν τα ποτήρια τους και να πουν δυο κουβέντες; Η απάντηση που πήρα ήταν "Μα τι λες ρε Ιλιάνα, δε γίνονται αυτά τα πράγματα". Αυτή η πρόταση στο δικό μου το κεφάλι δε χωράει πια. Την κουβαλούσα για χρόνια μέσα μου, όπως άλλωστε κι ο περισσότερος κόσμος. Πλέον στα 32 συνειδητοποιώ ότι απλά με εμποδίζει να ζήσω τη ζωή μου. Υπερβολή; Ίσως. Ίσως θεωρείς υπερβολή αυτό και όχι όλα όσα περιέγραψα παραπάνω. Αλλά μήπως να το ξανασκεφτείς;
Δημοσίευση σχολίου