Αυτό το post θα το ξεκινήσω με μουσική. Βασικά θέλω απλά να γράψω για την Karin Dreijer Andersson, κατά κόσμο Fever Ray και τη μουσική της. Έτσι μου ήρθε. Τι έτσι μου ήρθε δηλαδή που τα τελευταία χρόνια έχουν λιώσει τ'αυτιά μου. Δε μπορώ να πω ότι γράφει ανεπανάληπτα κομμάτια γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν σίγουρα υπερβολή. Δε θέλω καν να μπω στη διαδικασία να αναλύσω τη μουσική και τον ήχο της γιατί δεν είμαι γνώστης και θα αρχίσω να γράφω άλλα ντ' άλλων. Γι αυτό θα περιοριστώ στο συναίσθημα. Είναι αλήθεια πως έχει ένα τόσο χαρακτηριστικό ύφος κι έναν τόσο αλλόκοτο ήχο που απλά όταν τον ακούς δε μπορείς να κάνεις λάθος. Υπάρχει στα τραγούδια της κάτι όχι τόσο μελαγχολικό όσο κλειστοφοβικό. Σαν κάτι να βράζει ακριβώς κάτω από την επιφάνεια έτοιμο να τα σαρώσει όλα. Σπάνια όμως έχουν τα τραγούδια της ιδιαίτερες εξάρσεις για να νιώσεις τελικά το ξέσπασμα. Συνήθως σε αφήνουν να τρώγεσαι με τα ρούχα σου ως το τέλος. Έχει κι αυτό το ζωώδες στοιχείο που καμιά φορά μάλιστα γίνεται ακόμα πιο έντονο μέσα από ήχους αρπαχτικών πουλιών που η ίδια βγάζει κι απόκοσμες παύσεις. Σιωπή. Η ατμόσφαιρα των τραγουδιών της αντανακλάται έντονα και στα clips όπως και στην εμφάνιση της γενικότερα. Και φυσικά στους στίχους. Η σκοτεινή πλευρά της γυναικείας φύσης. Αυτό. Δύσκολα θα επιλέξεις να ακούσεις Fever Ray σε μια προσπάθεια να φτιάξεις τη διάθεση σου. Η Karin, που παρεμπιπτόντως κατάγεται από τη Σουηδία και ήταν ένα εκ των δύο μελών των The Knife - για να πούμε και τα βασικά - σε κάθε τραγούδι μεταμορφώνεται, και κυριολεκτικά και μεταφορικά, και αν αφεθείς στη μελωδία της τόσο ιδιαίτερης φωνής της, μπορεί να παρασύρει μαζί της κι εσένα. Καλό ταξίδι.
Musiken
Αυτό το post θα το ξεκινήσω με μουσική. Βασικά θέλω απλά να γράψω για την Karin Dreijer Andersson, κατά κόσμο Fever Ray και τη μουσική της. Έτσι μου ήρθε. Τι έτσι μου ήρθε δηλαδή που τα τελευταία χρόνια έχουν λιώσει τ'αυτιά μου. Δε μπορώ να πω ότι γράφει ανεπανάληπτα κομμάτια γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν σίγουρα υπερβολή. Δε θέλω καν να μπω στη διαδικασία να αναλύσω τη μουσική και τον ήχο της γιατί δεν είμαι γνώστης και θα αρχίσω να γράφω άλλα ντ' άλλων. Γι αυτό θα περιοριστώ στο συναίσθημα. Είναι αλήθεια πως έχει ένα τόσο χαρακτηριστικό ύφος κι έναν τόσο αλλόκοτο ήχο που απλά όταν τον ακούς δε μπορείς να κάνεις λάθος. Υπάρχει στα τραγούδια της κάτι όχι τόσο μελαγχολικό όσο κλειστοφοβικό. Σαν κάτι να βράζει ακριβώς κάτω από την επιφάνεια έτοιμο να τα σαρώσει όλα. Σπάνια όμως έχουν τα τραγούδια της ιδιαίτερες εξάρσεις για να νιώσεις τελικά το ξέσπασμα. Συνήθως σε αφήνουν να τρώγεσαι με τα ρούχα σου ως το τέλος. Έχει κι αυτό το ζωώδες στοιχείο που καμιά φορά μάλιστα γίνεται ακόμα πιο έντονο μέσα από ήχους αρπαχτικών πουλιών που η ίδια βγάζει κι απόκοσμες παύσεις. Σιωπή. Η ατμόσφαιρα των τραγουδιών της αντανακλάται έντονα και στα clips όπως και στην εμφάνιση της γενικότερα. Και φυσικά στους στίχους. Η σκοτεινή πλευρά της γυναικείας φύσης. Αυτό. Δύσκολα θα επιλέξεις να ακούσεις Fever Ray σε μια προσπάθεια να φτιάξεις τη διάθεση σου. Η Karin, που παρεμπιπτόντως κατάγεται από τη Σουηδία και ήταν ένα εκ των δύο μελών των The Knife - για να πούμε και τα βασικά - σε κάθε τραγούδι μεταμορφώνεται, και κυριολεκτικά και μεταφορικά, και αν αφεθείς στη μελωδία της τόσο ιδιαίτερης φωνής της, μπορεί να παρασύρει μαζί της κι εσένα. Καλό ταξίδι.
Δημοσίευση σχολίου