Κάθε τι συμβαίνει για κάποιο λόγο. Το πιστεύεις από τότε που αναρωτήθηκες για πρώτη φορά κλαίγοντας γιατί να συμβαίνει αυτό σε σένα. Δηλαδή όχι εκείνη ακριβώς τη στιγμή, αλλά λίγο αργότερα. Από τότε. Και φυσικά δεν αναφέρεσαι σε γεγονότα όπως το να πέφτει το φαγητό πάνω στα ρούχα σου ενώ τρως. Αυτό είναι απλά αποτέλεσμα της λαιμαργίας σου. Μάλλον πρέπει ν'αρχίσεις να απολαμβάνεις το φαγητό σου τρώγοντας πιο αργά ή τουλάχιστον να σταματήσεις να τρως από την κατσαρόλα.
Συμβαίνουν όμως και πράγματα αναπάντεχα, από το πουθενά. Ευτυχώς σύμπαν μου! Φαντάσου να γνωρίζες οτιδήποτε επρόκειτο να σου συμβεί.
Ξέρεις για παράδειγμα ότι τον Μάη θα τρακάρεις, τον Αύγουστο θα γνωρίσεις τον Χρήστο στα Κουφονήσια, το 2014 θα μείνεις χωρίς δουλειά, το 2015 θα παντρευτείς, το 2017 θα χωρίσεις, το 2023 θα ταξιδέψεις στην Λατινική Αμερική και το 2035 θα πεθάνεις σε αεροπορικό δυστύχημα. Αποφασίζεις λοιπόν το Μάη να μετακινείσαι μόνο με το μετρό, τον Αύγουστο σέρνεις τις φίλες σου με το ζόρι στα Κουφονήσια, το 2014 δουλεύεις νυχθημερόν και το 2015 βάζεις τα χρήματα που σας έδωσαν τα σόγια για το γάμο στον τραπεζικό σου λογαριασμό για το μεγάλο σου ταξίδι στην Κολομβία. Ο άντρας σου γκρινιάζει λίγο, αλλά τον έχεις χεσμένο γιατί ξέρεις πως σύντομα θα χωρίσετε. Κοινώς ζεις για το μέλλον. Μη στενοχωριέσαι μωρέ. Οι περισσότερο το κάνουν. Ανησυχούν για το μέλλον, ελπίζουν στο μέλλον, βάζουν στόχους για το μέλλον. Αλλά να δω τι θα κάνεις όταν μπει το 2035. Εκεί να σε δω.
Ευτυχώς όμως δε γνωρίζεις τι πρόκειται να σου συμβεί. Κι αυτό είναι υπέροχο. Αυτό μπορεί να κάνει μια μίζερη Δευτέρα την πιο ευτυχισμένη μέρα εδώ και καιρό. Μπορεί να κάνει μια βαρετή επίσκεψη στους θείους σου αξέχαστη. Μπορεί να είσαι στον ουρανό και να σε ρίξει στο κενό. Μπορεί να σε βυθίσει στην ευτυχία. Μπορεί να σε βυθίσει στη δυστυχία. Και μετά το πρώτο σοκ προσπαθείς να καταλάβεις τι ήταν αυτό που συνέβη. Και, έστω κι ασυνείδητα, κάνεις πάλι προβολές στο μέλλον. Γνωρίζεις κάποιον και τον τοποθετείς στη ζωή σου στο μέλλον. Απολύεσαι ξαφνικά κι αναρωτιέσαι τι θα κάνεις αν δε βρεις δουλειά στο μέλλον. Κερδίζεις το λαχείο κι αγοράζεις ένα διαμέρισμα για να το νοικιάσεις και να σου αποφέρει κέρδη στο μέλλον. Σε χωρίζει ο φίλος σου και κλαις από τον φόβο πως θα μείνεις μόνη σου στο μέλλον. Κι ενώ ζεις περιμένοντας να συμβούν όλα αυτά που ελπίζεις ή φοβάσαι, το μέλλον γίνεται παρόν. Κάθε στιγμή το μέλλον που περιμένεις γίνεται παρόν. Περιμένεις μια στιγμή στο μέλλον για να τη ζήσεις, αλλά όταν η ίδια αυτή στιγμή γίνει παρόν, ξεχνιέσαι σκεπτόμενη μια επόμενη. Και δεν τη ζεις. Και δεν ζεις.
Όταν σου συμβεί κάτι δυσάρεστο - γιατί σε όλους συμβαίνουν δυσάρεστα πράγματα κι εσύ δεν αποτελείς εξαίρεση - όλοι σου χτυπάνε την πλάτη λέγοντας σου "θα περάσει". Με δυο λέξεις σε προτρέπουν να δεις κατευθείαν στο μέλλον, εκεί όπου όλα θα είναι καλύτερα. Και εναποθέτοντας όλες τις ελπίδες σου στο μέλλον αισθάνεσαι όντως καλύτερα. Μόνο που έχεις χάσει μια μοναδική ευκαιρία. Σου συνέβη κάτι, έστω δυσάρεστο. Τώρα. Στο παρόν. Κι εσύ το προσπερνάς τρέχοντας με το νου στο μέλλον. Προσπερνάς το γεγονός και μαζί του προσπερνάς και τον λόγο για τον οποίο συνέβη. Για όλα αυτά τα υπέροχα συναισθήματα που ήρθε να σου χαρίσει κι εσύ καταπιέζεις γιατί σε πονάνε. Για όλα αυτά τα υπέροχα μαθήματα που ήρθε να σου δώσει κι εσύ δε μπορείς να πάρεις γιατί δεν είσαι εκεί. Γιατί όλα είναι διαθέσιμα στο παρόν κι εσύ τ'αναζητάς στο μέλλον.
