Συνειδητοποιείς ότι για να ζήσεις τη ζωή που λαχταρά η καρδιά σου πρέπει να αποχωριστείς την ασφάλεια που σου προσφέρει η υπάρχουσα κατάσταση στη ζωή σου. Ή τουλάχιστον τη ψευδαίσθηση της ασφάλειας. Συνειδητοποιείς και πελαγώνεις. Σκέφτεσαι και τρομάζεις. Ποτέ δε σου άρεσαν οι βουτιές από ψηλά, ούτε το κολύμπι στα βαθιά. Παιδί πήγαινες στο λούνα-παρκ και στεκόσουν κοιτάζοντας ψηλά το roller coaster με κομμένα πόδια από το φόβο και σφιγμένο στομάχι. Πιο μεγάλη από το φόβο σου όμως ήταν η θλίψη που αυτός σου προκαλούσε. Τον μισούσες το φόβο σου. Ήταν η κατάρα στη ζωή σου. Σου στερούσε τα πάντα. Την ίδια τη ζωή. Θύμωνες γιατί δε μπορούσες να καταλάβεις γιατί τα παιδάκια που ανέβαιναν στο τρενάκι δε ένιωθαν το φόβο που σε σένα προκαλούσε ταχυκαρδία. Θύμωνες γιατί δε μπορούσες να αισθανθείς την έκσταση που έβλεπες στα χαμόγελα τους κι άκουγες στις φωνές τους. Μπορούσες να τη φανταστείς αλλά δε μπορούσες να τη βιώσεις.
Ακόμα φοβάσαι. Δε φοβάσαι ότι θα ξεκολλήσει το τρενάκι από τις ράγες ή θα ανοίξει η προστατευτική μπάρα και θα γκρεμοτσακιστείς. Φοβάσαι όμως πως η καρδιά σου δε θα αντέξει την ένταση των συναισθημάτων και θα σπάσει. Φοβάσαι πως η καρδιά σου θα σε προδώσει.
Να σε προδίδει το μυαλό σου κι εσύ να ρίχνεις τις ευθύνες στην καρδιά σου. Να κάτι που δεν περίμενα από εσένα. Μια ζωή αγωνίζεσαι ώστε να μην αδικείς και να μην αδικείσαι και δεν είχες ποτέ ως τώρα συνειδητοποιήσει ότι τη μεγαλύτερη αδικία τη διέπραξες εσύ και μάλιστα στην ίδια την καρδιά σου. Άθελα σου, αδίκησες κι αδικήθηκες ταυτόχρονα. Μάλλον γι αυτό παλεύεις με αυτήν την έννοια όλη σου τη ζωή. Γι αυτό σου προκαλεί τόσο θυμό και τόσο πόνο. Γιατί ψάχνεις το δίκιο σου έξω από εσένα. Και φυσικά δεν το βρίσκεις πουθενά.
Σου ζητώ συγγνώμη. Από τα βάθη σου ;)
Κι αν θέλεις να ανεβούμε σε roller coaster, υπόσχομαι να σε ακολουθήσω.
Κι αν θέλεις να ανεβούμε σε roller coaster, υπόσχομαι να σε ακολουθήσω.
Δημοσίευση σχολίου