Ο χορός είναι η καλύτερη επιλογή που έχεις κάνει στη ζωή σου. Ανακάλυψες ένα πολύτιμο εργαλείο αυτογνωσίας και συνειδητότητας. Ο τρόπος που κινείσαι, τα μπλοκαρίσματα που νιώθεις στο σώμα σου, ο τρόπος που συσχετίζεσαι με τους υπόλοιπους και τα συναισθήματα που έρχονται στην επιφάνεια όταν χορεύεις με όλη σου την ενέργεια, σου παρέχουν πληροφορίες για την ύπαρξη σου που δε μπορούν να σου δώσουν 40 ώρες ψυχανάλυσης. Αρκεί βέβαια να κάνεις πού και πού μια παύση, νιώθοντας την αναπνοή και την ενέργεια που ρέουν μέσα σου. Είναι η δική σου αναπνοή και η δική σου ενέργεια.
Και κάπου εκεί είναι κι ο δάσκαλος. Με όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις. Υπάρχουν δάσκαλοι που μετά από χρόνια δε θυμάσαι το όνομα τους και υπάρχουν κι άλλοι που κουβαλάς για πάντα στην καρδιά σου. Οι μεν σε δίδαξαν την εξίσωση, οι δε τι κρύβεται πίσω και πέρα από αυτήν. Σε βοήθησαν να κατανοήσεις τι σημαίνει αυτή η εξίσωση για σένα και πώς μπορείς να τη χρησιμοποιείς, όχι μόνο για να λύσεις μια άσκηση μαθηματικών, αλλά για να αντιμετωπίσεις την ίδια τη ζωή. Υπάρχει καμία περίπτωση να ξεχάσεις έναν τέτοιο δάσκαλο; Έναν άνθρωπο, με τη βοήθεια του οποίου κατάφερες να φτάσεις λίγο πιο κοντά στην αλήθειά σου, που σε βοήθησε να κατανοήσεις ότι ενδεχομένως ο θυμός σου ή η ζήλια σου ή το κλειδωμένο σου μυαλό και οι πεποιθήσεις που σου προσφέρουν ασφάλεια αλλά και ψευδαισθήσεις, είναι έξω από εσένα; Που σε έχει μάθει να δίνεις χρόνο στο σώμα σου για να σου ψιθυρίσει την αλήθεια και σου υπενθυμίζει να είσαι παρούσα όταν αυτό συμβαίνει για να λάβεις όλες τις πληροφορίες που σου δίνει; Και που όταν νιώσεις τρομοκρατημένη με κάτι που φανερώθηκε μπροστά σου, κάτι πέρα για πέρα αληθινό, είναι εκεί για να σου δώσει τη στήριξη που χρειάζεσαι;
Παλιότερα, στις παραστάσεις χορού που συμμετείχες δεν καλούσες τον πατέρα σου. Είχες την πεποίθηση ότι όχι μόνο θα βαρεθεί, αλλά δε θα κατανοήσει και τίποτα απ'ότι συμβαίνει πάνω στη σκηνή. Σκεφτόσουν ότι εσύ θα ανοίξεις την καρδιά σου χορεύοντας κι ο μπαμπάς σου, που καμία σχέση δεν έχει με όλα αυτά, δε θα λάβει το παραμικρό μήνυμα. Κι αυτό σου προκαλούσε θυμό. Αποφάσισες λοιπόν να μην το ρισκάρεις και να τον αφήνεις στην απέξω. Τότε, κατά τη διάρκεια των προβών, που το σώμα σου γέμιζε μελανιές, σου έλεγε ότι θα καταστρέψεις τα γόνατα και τη μέση σου κι ότι πρέπει να σταματήσεις να ζορίζεις το σώμα σου. Και κάπως έτσι επιβεβαίωνε και την απόφασή σου να μην τον καλέσεις στην παράσταση.
Πριν τρία χρόνια όμως σου ζήτησε από μόνος του να έρθει. Και ήρθε. Και κατάλαβε πολύ περισσότερα απ'όσα περίμενες. Και συγκινημένος σου είπε ότι θα ήθελε να κρατήσει κι άλλο. Κι έκτοτε πάντα χαμογελά όταν βλέπει τα χτυπημένα σου γόνατα. Και εκ των υστέρων σκέφτεσαι ότι θα έπρεπε να το έχεις καταλάβει. Γιατί ο μπαμπάς σου χορεύει πολύ και χορεύει με πάθος. Ίσως τελικά την αγάπη σου για το χορό να την πήρες κι απ'αυτόν.
Δημοσίευση σχολίου