Ευτυχώς η ανασφάλειά σου περιορίζεται στα μικρά. Στη σχέση σου με τους άλλους και κυρίως στη σχέση σου με τον καθρέπτη. Στη σχέση σου με τη ζωή όμως, με την ύπαρξη, δεν νιώθεις καμία ανασφάλεια. Αντίθετα αισθάνεσαι μια σιγουριά πως όλα θα πάνε καλά. Τελικά. Όχι εύκολα, αλλά καλά. Ξέρω, δε σου αρκεί ο χαρακτηρισμός "καλά", τον βρίσκεις πολύ γενικό κι αφηρημένο, αλλά καμιά φορά το "καλά" όσο λίγο κι αν ακούγεται, τα εμπεριέχει όλα. Νιώθεις εμπιστοσύνη στη ζωή και όλα όσα φέρνει στο δρόμο σου. Και κυρίως μαθαίνεις σιγά-σιγά να διακρίνεις μέσα σε όλες τις καταστάσεις, όσο δύσκολες κι αν μοιάζουν, ένα μικρό φως. Κι αποφασίζεις να επικεντρωθείς σε αυτό. Επιλέγεις να κινείσαι πάντα προς το φως. Θα σκάσεις αν δεν πλησιάσεις λίγο ακόμα. Κι ακόμα λίγο.
Μπήκε το 2012 και σκέφτεσαι τη χρονιά που πέρασε κι εύχεσαι να μη ξαναγυρίσει. Από τις χειρότερες, τις πιο δύσκολες χρονιές που μπορείς να θυμηθείς.
Όσο αντιμετωπίζεις το 2011 σαν μια χρονιά που δε θέλεις να θυμάσαι, αρνείσαι ουσιαστικά να δεις το μονοπάτι που άνοιξε μπροστά σου. Στο καινούριο. Στο άγνωστο. Προτιμάς την ασφάλεια που σου προσφέρει το παρελθόν. Αλλά το παρελθόν έχει λήξει. Έληξε, μούχλιασε κι εσύ συνέχισες να το τρως. Και φυσικά αρρώστησες γλυκούλα μου.
Τώρα πια δεν αντέχεις να φας άλλη μπουκιά. Ούτε μία. Τώρα φέρνεις στο μυαλό σου το 2011 κι αισθάνεσαι ευγνωμοσύνη. Ήταν δύσκολη χρονιά, αλλά φεύγοντας σου άφησε πολλά δώρα. Χωρίς περιτύλιγμα και φιόγκους, γι αυτό μπερδεύτηκες γαμώτο. Αν τα χρόνια ήταν άνθρωποι, το 2011 θα ήταν δάσκαλος. Από αυτούς που σου βάζουν δύσκολα και σου τη σπάνε σαν παιδί, αλλά μεγαλώνοντας κατανοείς τη μέθοδο και την επιμονή τους. Και το μεγαλύτερο μάθημα που σου έδωσε ο συγκεκριμένος δάσκαλος ήταν να αποκτήσεις εμπιστοσύνη στην ύπαρξη. Στη δική σου και στο όλο. Να ζητήσεις. Να αφεθείς. Να σταματήσεις να κλωτσάς και να χτυπάς πάνω σε εμπόδια μες στο σκοτάδι. Να στρέψεις το βλέμμα σου στο φως και στο μονοπάτι που φέγγει.
Τώρα το μόνο που σου μένει είναι να τινάξεις από πάνω σου ό,τι δε χρειάζεσαι πια, ό,τι αχρείαστο βαραίνει τους ώμους σου και την καρδιά σου. Και να αφεθείς.
Και να αρχίσεις να λες και κάνα όχι. Αλλά κυρίως να αρχίσεις να λες και κάνα ναι.
Δημοσίευση σχολίου