Βαρέθηκες να ασχολείσαι με τις πολιτικές εξελίξεις. Θα ασχοληθείς με τους άνδρες. Αντιπροσωπευτικό δείγμα των οποίων τρως στη μάπα τις τελευταίες μέρες. Όλα τα υπέρ-γαμάτα ανδρικά χαρακτηριστικά στην οθόνη σου. Πάντα όμως βαθιά μέσα σου ελπίζεις πως δεν είναι όλοι σαν και δαύτους. Χθες βράδυ έφαγες πέντε κομμάτια πίτσα. Τη λεπτή ζύμη! Αυτά παθαίνεις κάθε φορά που συμμετέχεις σε συζητήσεις για τις σχέσεις ανάμεσα στα δύο φύλα. Για το πόσο διαμετρικά αντίθετα είναι. Για το πόσο πολύ δυσκολεύεται να κατανοήσει ο ένας τη ψυχοσύνθεση και την ιδιοσυγκρασία του άλλου. Εσύ δε, που είσαι αρκετό καιρό ελεύθερη κι ωραία κι έχεις διανύσει κάμποση απόσταση από όλα εκείνα τα μικροπροβλήματα και τις ασυνεννοησίες που χαρακτηρίζουν τις περισσότερες ερωτικές σχέσεις, τα ακούς και αισθάνεσαι πως συμβαίνουν σε κάποιο παράλληλο σύμπαν. Καμία σύνδεση. Καμία ανοχή. Καμία ανοχή στην καταπίεση. Πού είσαι; Με ποιόν είσαι; Γιατί είσαι; Ερωτήσεις που στο παρελθόν τις έχεις κάνει και τις έχεις απαντήσει πολλές φορές. Και δε θυμάσαι να σου προκαλούσαν ιδιαίτερη ενόχληση. Τώρα όμως νιώθεις πως αν έρθει κάποιος και σε ρωτήσει κάτι από τα παραπάνω, θα είναι και η τελευταία φορά που θα σε δει. Καμία ανοχή στην καταπίεση. Το μότο των ημερών για πολύ κόσμο. Κι όταν το αισθάνεσαι, το βγάζεις και σε κάθε μορφή σχέσης. Επαγγελματική, συγγενική, φιλική. Αισθάνεσαι ότι πιέζεσαι από όλες τις μπάντες. Στη δουλειά επικρατεί μιζέρια και απαισιοδοξία και σε αντιμετωπίζουν με ένα ύφος που φωνάζει "κι ευχαριστημένη να σαι που έχεις ακόμα τη δουλειά σου", οι γονείς σου σε συμβουλεύουν να προσγειωθείς γιατί αν συνεχίσεις να ζεις στον κόσμο σου θα φας το κεφάλι σου, οι πολιτικοί απαιτούν να κάνεις υπομονή όλη την υπόλοιπη ζωή σου και προσπαθούν να σε τρομοκρατήσουν πείθοντάς σε πως είναι η μόνη σωτηρία σου. Και μέσα σε όλα έχεις και μια σχέση που σαν σάκος του μποξ απορροφά όλη την ένταση που έχεις μαζέψει. Ή τουλάχιστον συνήθιζε να το κάνει.
Τι είπες; Πού ήμουν τόσες ώρες; Τα μπογαλάκια σου και δρόμο.
Δημοσίευση σχολίου