Έχεις αναρωτηθεί πολλές φορές τι δουλειά θα ήθελες να κάνεις αν δεν έκανες αυτή που έχεις επιλέξει. Αν επέστρεφες τώρα στα 18, πολύ πιο συνειδητοποιημένη για τα θέλω σου κι έπρεπε να επιλέξεις κατεύθυνση στις σπουδές σου, θα σπούδαζες μετάφραση και μεταγλώττιση. Σίγουρα αυτό θα ήθελες να κάνεις. Να μεταφράζεις βιβλία και να μεταγλωττίζεις ταινίες. Να ταξιδεύεις με τον νου σε διαφορετικές ιστορίες, αληθινές ή όχι, και να προσπαθείς να αποδώσεις τα κρυμμένα νοήματα ενός βιβλίου ή μιας ταινίας. Αυτά που γράφονται ή λέγονται αλλά κυρίως όσα μένουν ανείπωτα. Όλη την ουσία που κρύβεται πίσω από κάθε λέξη. Πίσω από κάθε βλέμμα. Τελικά λίγο σε αφορούν όσα λέγονται κι όσα φαίνονται με την πρώτη ματιά. Ποτέ δε σε μάγευε η επιφάνεια. Πάντα διψούσες να εξερευνήσεις τι κρύβεται κάτω από αυτήν. Για σένα εκεί βρίσκεται η μαγεία, το μυστήριο, η αλήθεια και η ζωή. Το ένιωθες πάντα, αλλά μέχρι πριν λίγα χρόνια δεν είχε γίνει συνειδητό. Σου προκαλούσε θυμό η επιπολαιότητα με την οποία η κοινωνία αντιμετωπίζει τα ανθρώπινα συναισθήματα, ο τρόπος που τα κατηγοριοποιεί και τα ξεπετάει. Σου προκαλούσε απογοήτευση η αναστολή των ανθρώπων να έρθουν σε επαφή με τα συναισθήματά τους, η άρνησή τους να κινηθούν προς τα μέσα, να γνωρίσουν αυτό που στ'αλήθεια είναι. Τώρα μαζί με την αποδοχή που αρχίζεις να προσφέρεις με ειλικρίνεια στον εαυτό σου για όλα όσα είναι δικά σου και παλιότερα σε ενοχλούσαν, τουλάχιστον πολύ περισσότερο απ'ότι σε ενοχλούν τώρα, πρέπει να αποδεχθείς και κάτι ακόμα. Το γεγονός πως δεν είναι όλοι οι άνθρωποι έτοιμοι να στραφούν μέσα τους, να θυμηθούν ποιοι στ'αλήθεια είναι, δεν είναι όλοι διατεθειμένοι να δουν και να αντιμετωπίσουν την αλήθεια. Έχουν επιλέξει συνειδητά ή ασυνείδητα να κινούνται στην επιφάνεια κι εσύ την επιλογή τους αυτή οφείλεις να τη σεβαστείς. Ο καθένας από εμάς επιλέγει τη διαδρομή που θα ακολουθήσει κι αυτό είναι το πιο αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα του ανθρώπου στη ζωή.
Δημοσίευση σχολίου