Έκανα δώρο στον πατέρα μου για τα γενέθλια του ένα t-shirt. Νούμερο XXL. Του ήταν στενό...
Δεν τον γνωρίζεις τον πατέρα μου, αλλά η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν ήταν χοντρός. Ούτε τώρα είναι.
Κι όμως το xxl μπλουζάκι του ήταν στενό ακόμα και στα μπράτσα.
Θα μας καταντήσουν όλους κομπλεξικούς αυτοί που βγάζουν τα πατρόν. Αναρωτιέμαι για ποιους τα φτιάχνουν αυτά τα ρούχα. Δηλαδή αν ο μπαμπάς μου δε χωράει στο XXL, ο βούβαλος ο Βενιζέλος τι πρέπει να φορέσει; Όχι πως με ενδιαφέρει...
Τον μπαμπά μου βέβαια δεν έδειξε να τον ενοχλεί, αλλά εγώ δε σου κρύβω πως στεναχωρήθηκα. Μήπως φταίω εγώ; Μήπως δεν φταίνε τα κιλά, αλλά τα χρόνια; Μήπως το t-shirt παραήταν νεανικό για έναν άνδρα στην ηλικία του πατέρα μου; Μήπως απευθύνεται σε νέους άνδρες που φορούν τα μπλουζάκια πιο εφαρμοστά και έχουν πιο νεανικά σώματα; Μήπως αρνούμαι να δεχτώ ότι ο μπαμπάς μου έχει μεγαλώσει; Μήπως ένα πουκάμισο θα ήταν καταλληλότερο;
Η αλήθεια είναι πως μόνο εγώ του παίρνω μπλουζάκια με περίεργα σχέδια και στάμπες. Και πάντα μου λέει πως του κάνω τα καλύτερα δώρα και τα φοράει για χρόνια.
Θα πάω σήμερα να το αλλάξω. Ελπίζω να υπάρχει XXXL. Αλλιώς θα του πάρω το άλλο, με το skateboard.
Δημοσίευση σχολίου