Σήμερα γράφω με ένα παγωτό στο χέρι.
Νωρίτερα είχα μια κουβέντα για τα όρια. Τα όρια που βάζεις στον εαυτό σου και τα όρια που βάζεις στους άλλους. Χαμός! Σαράντα-πέντε χιλιάδες ερωτήματα μέσα σε λίγη ώρα, στα μισά από τα οποία γνωρίζεις ήδη την απάντηση, αλλά κρύβεις λόγια. Ερώτημα πρώτο: Υπάρχει περίπτωση ένας άνθρωπος που δε μπορεί να βάλει όρια στον εαυτό του να μπορεί να βάλει όρια στους άλλους και το αντίστροφο; Με μια πρώτη σκέψη θα απαντούσες πως δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση - πάντα με την εξαίρεση να επιβεβαιώνει τον κανόνα - αλλά τώρα που το ξανασκέφτεσαι δεν είσαι σίγουρη. Γιατί, ενώ όταν δε μπορείς να βάλεις όρια στους άλλους, είναι ξεκάθαρο μέσα σου πως από πίσω κρύβεται έλλειψη αυτοεκτίμησης, ανασφάλεια και φόβος, πίσω από τα όρια που δε μπορείς να βάλεις στον ίδιο σου τον εαυτό ενδέχεται να κρύβεται κάτι λίγο διαφορετικό. Κάτι πιο δυσδιάκριτο και πολύπλοκο που όμως ίσως τελικά να καταλήγει κι αυτό αλυσιδωτά στον φόβο. Ερώτηση δεύτερη: Ποια είναι η διαχωριστική γραμμή πέρα από την οποία τα όρια που βάζεις στον εαυτό σου γίνονται ανελευθερία και τα όρια που βάζεις στους άλλους καταπίεση; Πάνω σε τι βάσεις χτίζονται τα όρια που βάζεις στον εαυτό σου; Σε ευσυνείδητες επιλογές ή στα πρέπει που ορίζει η κοινωνία και η οικογένεια; Πόσο άγχος σου δημιουργούν τελικά τα όρια που θέτεις στα λόγια και τις πράξεις σου; Είσαι σίγουρη πως τα βάζεις εσύ και όχι κάποιος άλλος; Κι αν δε βάζεις καθόλου όρια στον εαυτό σου, μήπως αυτή σου η επιλογή καταπιέζει τους ανθρώπους που συναναστρέφεσαι; Βέβαια, στην τελευταία ερώτηση μπορεί να μου απαντήσεις πως αν οι άνθρωποι που συναναστρέφεσαι μπορούν να βάζουν όρια στους άλλους, επομένως και σε εσένα - γιατί να καταπιεστούν από τη δική σου επιλογή; Αν εσύ μη βάζοντας όρια στον εαυτό σου καταπατάς τα δικαιώματα ενός άλλου ανθρώπου, αλλά αυτός ο άνθρωπος έχει πολύ καθαρή αίσθηση και συνείδηση για τα δικαιώματά του, δε θα σου επιτρέψει να τα καταπατήσεις. Εκεί θα βρείς τοίχο και θα μπεις στη θέση σου. Δε σε χάλασε;
Είναι πολύ σημαντικό να θέτεις τα όρια σου, σε οποιασδήποτε μορφής σχέση. Ερωτική, συγγενική, φιλική, επαγγελματική. Δυστυχώς μεγάλωσες κι εσύ όπως οι περισσότεροι από εμάς. Με χιλιάδες όρια από γονείς και δασκάλους, γιατί αυτοί, τάχα μου δήθεν, γνώριζαν ποιο είναι το καλό σου. Κι επειδή μεγάλωσες μέσα σε ένα περιβάλλον όπου όλοι οι "μεγάλοι" έθεταν τα όρια της ζωής και της προσωπικότητάς σου, είναι πολύ δύσκολο σαν ενήλικας να απεμπλακείς από αυτή την κατάσταση. Οπότε ή θα συνεχίσεις να καταπιέζεσαι και να προσπαθείς διαρκώς να προσαρμόζεσαι στα όρια που θέτουν οι άλλοι σε εσένα ή θα ξεσπάσεις και θα επαναστατήσεις φτάνοντας στο σημείο, όχι μόνο να μη δέχεσαι τα όρια που θα προσπαθούν να σου βάλουν οι άλλοι, αλλά να μη βάζεις κι εσύ η ίδια το παραμικρό όριο στον εαυτό σου, υιοθετώντας μια αλαζονική συμπεριφορά χωρίς ίχνος σεβασμού στους συνανθρώπους σου.
Αλίμονο σου αν πιστεύεις πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
Δημοσίευση σχολίου