Τον τελευταίο καιρό όλο για θανάτους ακούω. Όχι αγαπημένων μου προσώπων. Ανθρώπων που δε γνωρίζω. Αλλά για κάποιο λόγο και με κάποιον τρόπο σκοντάφτω επανειλημμένα πάνω σε άρθρα ή ειδήσεις αναγγελίας θανάτου ενός ανθρώπου. Με αποκορύφωμα το σημερινό που, ενώ είχα μπει στην ηλεκτρονική σελίδα της LIFO, έτυχε να διαβάσω στο ζώδιο μου αυτό:
Αρχίστε να εξοικειώνεστε με την ιδέα του θανάτου. Δεν είναι αναγκαίο να συμβεί σε σας για να κάνει την παρουσία του αισθητή στη ζωή σας. Πρέπει να είστε προετοιμασμένοι να στηρίξετε κάποιο φιλικό σας πρόσωπο ή ακόμα και τον ίδιο σας τον εαυτό.Ε λοιπόν αγαπητέ αστρολόγε μου είμαι στην ευχάριστη θέση να σου πω ότι νομίζω πως έχω αρχίσει να το κάνω. Έχω αρχίσει να εξοικειώνομαι με την ιδέα του θανάτου. Έχω πλέον συνειδητοποιήσει πως ό,τι γεννιέται πεθαίνει. Κάπου, κάποτε, με κάποιον τρόπο ό,τι αρχίζει τελειώνει. Οπότε Ιλιανάκι μου κι εσύ όπως όλοι, κάπου, κάποτε και με κάποιον τρόπο θα βιώσεις την εμπειρία του θανάτου. Δεν τη γλιτώνεις με τίποτα, όσο κι αν το σκέφτεσαι, ό,τι κι αν σκαρφιστείς, το τέλος θα έρθει. Και σου έχω και καλύτερο: Η γη θα συνεχίσει να γυρίζει και χωρίς εσένα. Εσύ βέβαια μπορείς αν θέλεις να εξακολουθείς να ζεις με το φόβο του θανάτου. Μπορείς να ζεις με το φόβο και την αγωνία ότι ανά πάσα στιγμή εσύ ή κάποιος άνθρωπος που αγαπάς πολύ θα πεθάνει, αλλά τι σου προσφέρει τελικά αυτός ο φόβος; Τίποτα. Τίποτα δε σου προσφέρει, σου στερεί τη ζωή, μονάχα αυτό. Σημασία δεν έχει πότε θα πεθάνεις. Σημασία έχει πως σήμερα ζεις.
Και είναι και Παρασκευή!
Δημοσίευση σχολίου