Πριν λίγες μέρες έγραψα ότι ελπίζω σε εκείνες τις εκπλήξεις που κόβουν την ανάσα. Σήμερα πήγα το αμάξι μου εσπευσμένα στο συνεργείο για αλλαγή δίσκου. Γλυκό μου σύμπαν έγινε παρεξήγηση. Δεν εννοούσα αυτό. Τέλος πάντων, δικό μου το λάθος. Μάλλον δεν ήμουν αρκετά συγκεκριμένη. Ευχάριστη έκπληξη. Ευχάριστη έκπληξη!
Αυτό το αυτοκίνητο με έχει γδύσει. Κάθε τρεις και λίγο το πληρώνω. Και να δεις που ο δίσκος του φαγώθηκε επίτηδες, επειδή κυκλοφορώ ένα χρόνο τώρα χωρίς το καπάκι του δεξί καθρέπτη. Και όντως, μια και το πήγα στο συνεργείο, θα του βάλω επί τη ευκαιρία και το καπάκι. Με κατάφερες άτιμη. Πέρασε το δικό σου. Δε σου άρεσε που σε αναγνώριζε ο κόσμος με την πρώτη ματιά. Ήθελες να πας να γίνεις σαν τις άλλες, της σειράς. Βέβαια, έχεις ακόμα το χαρακτηριστικό βαθούλωμα στο δεξί φτερό, και στο λέω να το ξέρεις, κοίτα να το αγαπήσεις γιατί θα το κουβαλάς σε όλη την υπόλοιπη ζωή σου.
Το πονάω όμως το αμαξάκι μου. Έχει κάνει ένα σωρό μεταμοσχεύσεις. Αερόσακους, τιμόνι, καπό...πού να σου τα λέω. Κι ένα ταμπλό μη συμβατό. Ιατρικό λάθος. Μεγάλος κομπογιαννίτης ο γιατρός. Και η αλήθεια είναι ότι στην αρχή δεν το ήθελα, έμπαινα μέσα και νευρίαζα. Αντί να το ευγνωμονώ που μετά το τρακάρισμα βγήκα από μέσα χωρίς γρατζουνιά, ήθελα να το δώσω. Ε, όλες οι σχέσεις περνάνε κρίση, περάσαμε κι εμείς τη δική μας. Τώρα είμαστε στα καλύτερα μας! Αλλά είναι ασθενικό το γλυκούλι μου. Κι αχόρταγο.
Άντε, μόλις βγεις από το συνεργείο θα σε πάω για πλύσιμο. Μπορεί να σου βάλω και καινούρια πατάκια. Δεν υπόσχομαι. Θα το σκεφτώ.
Δημοσίευση σχολίου