Το Μ.Σάββατο, στη μία το μεσημέρι είχα δώσει ραντεβού με την κολλητή μου για καφέ σε μια συνοικιακή καφετέρια. Φτάνοντας την πήρα τηλέφωνο για να δω αν είναι ήδη εκεί και μου είπε ότι χαζεύει βιβλία σε ένα κοντινό βιβλιοπωλείο. Μου αρέσει πολύ να ξεφυλλίζω και να αγοράζω καινούρια βιβλία, κάποια από τα οποία διαβάζω μέσα σε λίγες μέρες, με κάποια άλλα να μένουν για πάντα ανέγγιχτα στο ράφι. Ίσως κάποια στιγμή, ενώ τα ξεσκονίζω κατά τη διάρκεια της καθιερωμένης φασίνας, ένα από αυτά να μου κλείσει το μάτι και να πάρει για μερικές μέρες τη θέση του δίπλα στο πορτατίφ της κρεβατοκάμαρας, μέχρι να επιστραφεί στο ράφι λίγο πιο ταλαιπωρημένο και λίγο πιο αγαπημένο.
Τέλος πάντων, μπήκα που λες στο βιβλιοπωλείο, όπου με περίμενε η φίλη μου με δυο βιβλία μπροστά της. "Τα έχεις διαβάσει;" μου λέει και μου δείχνει τα δυο προσφάτως μεταφρασμένα στα Ελληνικά μυθιστορήματα του Χαρούκι Μουρακάμι. Η αλήθεια είναι ότι έχουν περάσει μήνες από την τελευταία φορά που αναζήτησα νέο του μυθιστόρημα και δεν είχα πάρει χαμπάρι τα δυο νέα βιβλία που κυκλοφορούν στα Ελληνικά τους τελευταίους μήνες. Φυσικά τα αγόρασα και τα δύο - για την ακρίβεια το ένα ήταν δώρο της φίλης μου - χωρίς καν να διαβάσω την περίληψη στο πίσω μέρος. Δε διαβάζω ποτέ τα βιβλία του για την πλοκή, αν και πάντα με συνεπαίρνει, όσο για τον τρόπο γραφής του και τις εικόνες που δημιουργεί στη φαντασία μου. Συντονιζόμαστε πάντα σε αυτό το κομμάτι. Αυτός περιγράφει μια εικόνα ακροβατώντας στα όρια της ευφυίας και της παράνοιας κι εγώ μεταφέρομαι εκεί με ιδιαίτερη ευκολία. Κι αισθάνομαι μια ανεξήγητη ασφάλεια εγκλωβισμένη στο σκοτεινό πηγάδι ενός ανεξερεύνητου κήπου ή διακρίνοντας από το London Eye μια φιγούρα που μου μοιάζει στο παράθυρο του άδειου διαμερίσματός μου στο Λονδίνο.
Αγοράσαμε τα βιβλία και πήγαμε για καφέ. Μετά από κάνα δίωρο πήγα στο σπίτι των γονιών μου παίρνοντας από το αμάξι και τη σακούλα με τα καινούρια μου βιβλία με τη σκέψη πως ίσως τους ρίξω μια ματιά. Έφαγα κάτι, πήρα το ένα βιβλίο και ξάπλωσα στο κρεβάτι. Πρέπει να ήταν τέσσερις το μεσημέρι, ή κάτι τέτοιο. Όταν σηκώθηκα από το κρεβάτι πρέπει να ήταν έντεκα το βράδυ, ή κάτι τέτοιο. Ο Χατζίμε, μετά από περίπου 300 σελίδες, συνειδητοποιεί πως η ευτυχία που του προσφέρει η επιτυχημένη επαγγελματική σταδιοδρομία του, η γλυκιά και όμορφη γυναίκα του και οι δυο του κόρες, είναι τελικά μια ψευδαίσθηση. Και τη στιγμή που αποφασίζει με θάρρος να διαλύσει την ανεπαρκή πραγματικότητα μέσα στην οποία ζει όλα αυτά τα χρόνια για να νιώσει ολόκληρος, διαψεύδεται και πάλι. Να δεις που θα φταίει που εναπόθεσε όλες τις ελπίδες του για ολοκληρωτική ευτυχία πάλι σε κάποιον τρίτο. Χμμ
Το μυθιστόρημα Νότια των συνόρων, δυτικά του ήλιου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ωκεανίδα. Παρόλα αυτά αν αποφασίσεις να διαβάσεις κάποιο από τα μυθιστορήματα του Χαρούκι Μουρακάμι, θα έλεγα να ξεκινήσεις από κάποιο άλλο. Μη με ρωτήσεις ποιο.
