Η Σάννυ βρίσκεται στο διάστημα. Κάπου ανάμεσα στα αστέρια και τους πλανήτες που τόσο αγαπά να ερμηνεύει. Από εκεί μπορεί να δει τη γη. Βλέπει το μπλε του Ειρηνικού, το πράσινο των δασών της Λατινικής Αμερικής, το λευκό στους παγωμένους πόλους. Αν συγκεντρωθεί μπορεί να εστιάσει και στην Ελλάδα, ακόμα και στην Αθήνα από όπου έρχεται. Μπορεί να δει τη γειτονιά της και το σπίτι της. Δεν προλαβαίνει να σκεφτεί πόσο θα ήθελε να βρίσκεται τώρα εκεί και τσουπ να τη στο μικρό της δωμάτιο. Ξαφνικά είναι κι αυτή ένα μικρό σημείο στο χάρτη, μια κουκκίδα μια μικρή πινέζα. Και τότε ένα τεράστιο χέρι την αρπάζει και τη ξαναπετά στο σύμπαν. Η Σάννυ σε ελεύθερη πτώση ανάμεσα στα αστέρια, αλλά χωρίς ίχνος φόβου να την κυριεύει, ψάχνει από κάπου να πιαστεί. Πέφτει στην μια πλευρά ενός αστεριού, αλλά από το βάρος της το αστέρι γέρνει και η Σάννυ ξαναπέφτει. Τελικά σε λίγο καταφέρνει να γαντζωθεί καλά πάνω στο επόμενο αστέρι. Για καλή της τύχη το αστέρι έχει μια πόρτα και ευτυχώς σύμπαν μου είναι ξεκλείδωτη. Την ανοίγει με λαχτάρα και μπαίνει μέσα στο δωμάτιο. Με τόσα χρώματα της θυμίζει ζωγραφιά σε παιδικό βιβλίο. Κάθεται στο κρεβάτι και χαζεύει έξω από το παράθυρο. Χιλιάδες άλλα αστέρια φωτίζουν τον ουρανό. Και ξαφνικά κάτι συμβαίνει και η εικόνα αλλάζει. Η Σάννυ δε βλέπει πια αστερισμούς. Δε μπορεί να καταλάβει τι συνέβη, όμως ξέρει πολύ καλά πού είναι. Αναγνωρίζει τις μυρωδιές, τα χρώματα, τα γέλια. Ανοίγει τη μικρή πορτούλα στο αστέρι που βρίσκεται κρεμασμένο στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο και κατεβαίνει. Είναι στο σπίτι της. Αγκαλιάζει τους γονείς της, την αδερφή της και τα ανίψια της και κάθονται όλοι μαζί στο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι.Daydreaming
Η Σάννυ βρίσκεται στο διάστημα. Κάπου ανάμεσα στα αστέρια και τους πλανήτες που τόσο αγαπά να ερμηνεύει. Από εκεί μπορεί να δει τη γη. Βλέπει το μπλε του Ειρηνικού, το πράσινο των δασών της Λατινικής Αμερικής, το λευκό στους παγωμένους πόλους. Αν συγκεντρωθεί μπορεί να εστιάσει και στην Ελλάδα, ακόμα και στην Αθήνα από όπου έρχεται. Μπορεί να δει τη γειτονιά της και το σπίτι της. Δεν προλαβαίνει να σκεφτεί πόσο θα ήθελε να βρίσκεται τώρα εκεί και τσουπ να τη στο μικρό της δωμάτιο. Ξαφνικά είναι κι αυτή ένα μικρό σημείο στο χάρτη, μια κουκκίδα μια μικρή πινέζα. Και τότε ένα τεράστιο χέρι την αρπάζει και τη ξαναπετά στο σύμπαν. Η Σάννυ σε ελεύθερη πτώση ανάμεσα στα αστέρια, αλλά χωρίς ίχνος φόβου να την κυριεύει, ψάχνει από κάπου να πιαστεί. Πέφτει στην μια πλευρά ενός αστεριού, αλλά από το βάρος της το αστέρι γέρνει και η Σάννυ ξαναπέφτει. Τελικά σε λίγο καταφέρνει να γαντζωθεί καλά πάνω στο επόμενο αστέρι. Για καλή της τύχη το αστέρι έχει μια πόρτα και ευτυχώς σύμπαν μου είναι ξεκλείδωτη. Την ανοίγει με λαχτάρα και μπαίνει μέσα στο δωμάτιο. Με τόσα χρώματα της θυμίζει ζωγραφιά σε παιδικό βιβλίο. Κάθεται στο κρεβάτι και χαζεύει έξω από το παράθυρο. Χιλιάδες άλλα αστέρια φωτίζουν τον ουρανό. Και ξαφνικά κάτι συμβαίνει και η εικόνα αλλάζει. Η Σάννυ δε βλέπει πια αστερισμούς. Δε μπορεί να καταλάβει τι συνέβη, όμως ξέρει πολύ καλά πού είναι. Αναγνωρίζει τις μυρωδιές, τα χρώματα, τα γέλια. Ανοίγει τη μικρή πορτούλα στο αστέρι που βρίσκεται κρεμασμένο στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο και κατεβαίνει. Είναι στο σπίτι της. Αγκαλιάζει τους γονείς της, την αδερφή της και τα ανίψια της και κάθονται όλοι μαζί στο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι.
Δημοσίευση σχολίου