Όταν ενώ έχεις ανοιχτή τη μπαλκονόπορτα για να μπει στο σπίτι φρέσκος αέρας μπει κλέφτης, έχεις μερίδιο ευθύνης; Αυτή η απορία με βασανίζει από χθες. Η αυθόρμητη πρώτη απάντηση είναι "όχι βέβαια, έχεις κάθε δικαίωμα ν'αφήνεις τα παράθυρα ανοιχτά! Κανείς δε θα σε αναγκάσει να ζεις μες στο φόβο". Όμως το έχεις ξανά-πάθει και τα κρούσματα του παρελθόντος δε φαίνεται να σου έχουν βάλει ακόμα μυαλό. Ξέρεις ότι αν αφήσεις ανοιχτά, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να μπει κάποιος μέσα και να σου κάνει το σπίτι άνω-κάτω. Και πάνω που το μαζεύεις με κόπο και αντικαθιστάς όλα τα χαμένα αντικείμενα, η ιστορία επαναλαμβάνεται. Μήπως λοιπόν φταις λίγο κι εσύ; Μήπως δε δίνεις στο σπίτι σου και στα πράγματά σου την αγάπη και την προσοχή που τους αξίζει; Και γιατί να ξοδεύεις πάντα τα χρήματά σου για να αγοράζεις τα ίδια και τα ίδια πράγματα ενώ θα μπορούσες να τα χρησιμοποιήσεις για να αποκτήσεις κάτι καινούριο; Κάτι, για παράδειγμα, για εκείνη την άδεια γωνιά στο σαλόνι, που κάθε φορά που την κοιτάς, νιώθεις πως κάτι λείπει... Να το προσέχεις το σπίτι σου! Και να μην αφήνεις ποτέ ανοιχτά όταν είσαι απούσα. Να ανοίγεις μονάχα όταν είσαι εκεί κι αισθάνεσαι την αυτοπεποίθηση ότι ακόμα και με τις πόρτες ορθάνοιχτες δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα. Και ν'απολαμβάνεις πάντα τον φρέσκο αέρα.
Δημοσίευση σχολίου