Ένα μήνυμα στο facebook μιας κοπέλας που δε γνωρίζεις προσωπικά και η οποία έτυχε να διαβάσει ένα παλιότερο κείμενό σου, στάθηκε αφορμή για το σημερινό talkin' goats.
"Μήπως βρήκες απάντηση στο ερώτημα σου; Τι ακολουθεί";
Δεν έχεις απαντήσεις γαμώτο, μονάχα τη δική σου προσωπική εμπειρία. Και από εκεί γράφεις όσα γράφεις.
Δεν έχεις απαντήσεις γαμώτο, μονάχα τη δική σου προσωπική εμπειρία. Και από εκεί γράφεις όσα γράφεις.
Σταμάτα να πιέζεις το μυαλό σου να βρει την απάντηση. Θα σκάσεις. Δεν είναι το μυαλό που θα σου δώσει τη λύση. Αυτό θα σκεφτεί τι μπορείς να κάνεις βάσει δεδομένων. Βάσει ηλικίας, γνώσεων, σπουδών, εμφάνισης, κεφαλαίου. Θα σκεφτεί τι μπορεί να ανθίσει στην Ελλάδα της κρίσης, να αποφέρει οικονομικές απολαβές, να συντηρηθεί σε μια εποχή που όλα καταρρέουν.
Όμως αισθάνεσαι πως η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα δεν πρέπει να βασιστεί σε δεδομένα, πρέπει να βασιστεί σε όσα λαχταρά η καρδιά, σε ό,τι σου δίνει χαρά και θρέψη. Γι αυτό για αρχή ξεκούμπωσε το κεφάλι σου από το υπόλοιπο σώμα κι ακούμπησέ το λίγο δίπλα να ξεκουραστεί. Στη φάση αυτή δεν σου χρειάζεται.
Προσπάθησε να νιώσεις τι θέλεις.
Προσπάθησε να μη σκεφτείς τι μπορείς.
Βασικά μην προσπαθείς καν, απλά επίτρεψέ το να συμβεί. Ας το να σε βρει.
Στις 7 Δεκεμβρίου του 2011 έφτιαξες το προσωπικό σου μπλογκ. Χωρίς προφανή λόγο, απλά ένιωσες την επιθυμία να το κάνεις και το έκανες. Έγραψες την πρώτη ανάρτηση - λίγες μόλις γραμμές - και την ονόμασες "Make a note of this date". Λες και κάποιο κομμάτι σου γνώριζε πως αυτό το μικρό κείμενο θα ήταν η αφετηρία μιας πανέμορφης διαδρομής. Στην πραγματικότητα δεν είχες ιδέα αν θα υπάρξει δεύτερη ανάρτηση και η αλήθεια είναι πως δεν σε απασχολούσε καν. Δεν είχες την παραμικρή προσδοκία. Το μπλογκάκι σύντομα απέκτησε ιδιαίτερη θέση στη ζωή σου καθώς ανακάλυπτες πως σου προσφέρει ένα μέσο έκφρασης και εκτόνωσης σε μια περίοδο συναισθηματικά δύσκολη. Έμαθες να εκτίθεσαι, να λες την άποψη σου χωρίς συστολή, να εκφράζεις το θυμό και τη θλίψη σου χωρίς ντροπή, ανακάλυψες πράγματα για τον εαυτό σου, τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου, βρήκες απαντήσεις κι έδωσες επιτέλους στους γονείς σου τη δυνατότητα να σε γνωρίσουν λίγο καλύτερα. Λίγους μήνες μετά, η Γεωργία σου πρότεινε να διατηρείς τη δική σου στήλη στο Savoir Ville κι εσύ δέχτηκες χωρίς να σκεφτείς γιατί το συναίσθημα πρόλαβε τον νου. Και ήταν συναίσθημα χαράς. Οι κατσίκες το γιορτάζουν ακόμα. (Δεν τους έχεις πει ότι πλησιάζει το Πάσχα).
Δεν χρειάζεται να πιστεύουν όλοι σε αυτό που πιστεύεις εσύ.
Αρκεί να κάνει νόημα στη δική σου ζωή.
Λίγα χρόνια πριν τον Δεκέμβρη του 2011 άρχισες να ασχολείσαι με την αστρολογία. Όχι διαβάζοντας προβλέψεις σε εβδομαδιαία περιοδικά, αλλά ανακαλύπτοντας τις ιδιότητες πλανητών και ζωδίων και τη συσχέτιση που μπορεί να έχουν με τον άνθρωπο και τη ζωή του. Αδιαφορώντας για την απαξίωση της αστρολογίας από τον περισσότερο κόσμο, ακόμα κι από ανθρώπους που αγαπάς, συνέχισες να ασχολείσαι με αυτό που σε κάνει να νιώθεις όμορφα, με κάτι που μπορείς να καταπιαστείς για ώρες δίχως να βαριέσαι. Ενίοτε προσπαθείς να τους αποδείξεις πως δεν είναι μπαρούφες, αλλά μετά συνειδητοποιείς πως δεν χρειάζεσαι εξωτερική επιβεβαίωση για κάτι που σε γεμίζει εσωτερικά. Και η σκέψη αυτή σε γαληνεύει.
Την ημέρα που έγραψες το "Τι ακολουθεί" δεν ένιωθες σίγουρη για τις επιλογές σου. Ένα μετέωρο συναίσθημα για το τι θέλεις να κάνεις, μια αβεβαιότητα και ένα "δε με χωράει ο τόπος" καθιστούσαν αδύνατη την οποιαδήποτε απάντηση στη συγκεκριμένη ερώτηση. Την επόμενη κιόλας μέρα το βλέμμα σου έπεσε εντελώς τυχαία σε μια αναγγελία για δωρεάν σεμινάρια αστρολογίας και την προοπτική να γράφεις θέματα που αφορούν σε αυτήν. Έστειλες το βιογραφικό σου και ένα μικρό δείγμα γραφής χωρίς να σκεφτείς γιατί το συναίσθημα πρόλαβε τον νου. Και ήταν συναίσθημα χαράς. Ένιωσες σαν να σου έκλεισε η ύπαρξη το μάτι, σαν να σου έστειλε ένα μήνυμα για αυτά που δεν είναι μάταια όταν τα αγαπάς. Και λίγες μέρες μετά σε δέχτηκαν.
Και κάπως έτσι σιγά-σιγά όλα κουμπώνουν, όλα βρίσκουν τον χώρο και το χρόνο για να συμβούν και να εξελιχθούν. Και η ζωή σου γεμίζει με περισσότερα πράγματα που τρέφουν τη ψυχή και ξεκουράζουν το μυαλό, με δραστηριότητες που δίνουν νόημα στην καθημερινότητά σου. Τώρα είναι η ώρα να χρησιμοποιήσεις το μυαλό. Να βρεις τους τρόπους ώστε αυτές οι δραστηριότητες να σου δίνουν τη δυνατότητα να καλύπτεις και τις πρακτικές ανάγκες σου. Να σκεφτείς τους τρόπους εκείνους που δε θα αλλοιώσουν το συναίσθημα που σου προσφέρουν όσα αγαπάς να κάνεις. Και θα την βρεις την άκρη, που τελικά δεν είναι άκρη αλλά ένα ακόμα σημείο της διαδρομής.
 |
| Πανσέληνος και μερική έκλειψη σελήνης 25-04-13 Photo by Ioannis Stampoulis (http://www.flickr.com/photos/grahi) |
Δημοσίευση σχολίου