Φοράς τις πιτζάμες σου, ξαπλώνεις κάτω από το ζεστό σου πάπλωμα και σβήνεις το φως.
Κατά την διάρκεια του ύπνου ή την ώρα που ξαπλώνεις και σιγά-σιγά μυαλό και σώμα χαλαρώνουν, ενδέχεται να σε επισκεφτεί αστραπιαία μια υπέροχη ιδέα, η λύση σε ένα πρόβλημα ή η απάντηση σε ένα ερώτημα. Έτσι απλά, για να καταρρίψει για άλλη μια φορά την πεποίθησή σου πως η σκέψη δίνει πάντα τη λύση. Κι όμως, μπορεί όλη μέρα να σπας το κεφάλι σου, να ζυγίσεις πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, να σκέφτεσαι τι μπορείς και τι θέλεις να κάνεις, να γκουγκλάρεις, να ρωτάς, να επεξεργάζεσαι και να πέφτεις τελικά στο κρεβάτι δίχως να έχεις φτάσει στον στόχο, στην πηγή, στην απάντηση. Και τελικά, μέσα σε μια στιγμή, την ώρα που το μυαλό εξαντλημένο πια κατεβάζει στροφές και οι σκέψεις αρχίζουν να περνούν η μία μετά την άλλη χωρίς σειρά και λογική, αδυνατώντας να σταθούν και να επιμείνουν, η απάντηση εμφανίζεται μέσα σε μια εικόνα, σε ένα όνειρο, σε μια ανθρώπινη μορφή ή σε ένα μήνυμα. Χωρίς προσπάθεια και πίεση, έτσι απλά.
Κατά την διάρκεια του ύπνου ή την ώρα που ξαπλώνεις και σιγά-σιγά μυαλό και σώμα χαλαρώνουν, ενδέχεται να σε επισκεφτεί αστραπιαία μια υπέροχη ιδέα, η λύση σε ένα πρόβλημα ή η απάντηση σε ένα ερώτημα. Έτσι απλά, για να καταρρίψει για άλλη μια φορά την πεποίθησή σου πως η σκέψη δίνει πάντα τη λύση. Κι όμως, μπορεί όλη μέρα να σπας το κεφάλι σου, να ζυγίσεις πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, να σκέφτεσαι τι μπορείς και τι θέλεις να κάνεις, να γκουγκλάρεις, να ρωτάς, να επεξεργάζεσαι και να πέφτεις τελικά στο κρεβάτι δίχως να έχεις φτάσει στον στόχο, στην πηγή, στην απάντηση. Και τελικά, μέσα σε μια στιγμή, την ώρα που το μυαλό εξαντλημένο πια κατεβάζει στροφές και οι σκέψεις αρχίζουν να περνούν η μία μετά την άλλη χωρίς σειρά και λογική, αδυνατώντας να σταθούν και να επιμείνουν, η απάντηση εμφανίζεται μέσα σε μια εικόνα, σε ένα όνειρο, σε μια ανθρώπινη μορφή ή σε ένα μήνυμα. Χωρίς προσπάθεια και πίεση, έτσι απλά.
Λίγες μέρες πριν, όταν είπες σε έναν φίλο ότι σχεδόν κάθε βράδυ συμπληρώνεις οκτάωρο ύπνου, σε ρώτησε έκπληκτος: "Καλά, δεν αισθάνεσαι ότι χάνεις πολύτιμο χρόνο από τη ζωή σου"; Λες κι ο ύπνος δεν είναι ζωή. Λες και κατά τη διάρκειά του δεν συμβαίνουν όμορφα πράγματα. Λες και το να μείνετε για κάποιες ώρες μόνες - εσύ και η πάρτη σου - και να χαθείτε χαλαρώνοντας στα μονοπάτια του ασυνείδητου, σε μέρη ονειρικά, που αν παρατηρήσεις και προσπαθήσεις να ερμηνεύσεις μπορεί να κατανοήσεις καλύτερα πού βρίσκεσαι και πού θέλεις να πας, δεν έχει αξία. Λες και το να αδειάζει το μυαλό, να χαλαρώνει το μυϊκό σύστημα και να ξεκουράζονται τα όργανά σου, δεν είναι απαραίτητο για την σωματική και ψυχική σου υγεία. Δεν του τα είπες όλα αυτά, όμως η ερώτησή του δε σου δημιούργησε την παραμικρή ενοχή ή αμφιβολία για την επιλογή σου να προσφέρεις στον εαυτό σου την ξεκούραση που χρειάζεται.
Την ώρα που κλείνεις τα μάτια, ανοίγεις την καρδιά. Το κάνεις ασυνείδητα, μα πλέον είναι ένα από τα πολυτιμότερα κλειδιά που έχεις. Την ώρα που κλείνεις τα μάτια, φεύγουν οι συστολές, διαλύονται σιγά-σιγά οι άμυνες σου, κοιμούνται οι πεποιθήσεις σου. Σαν τη στρουθοκάμηλο που με το κεφάλι χωμένο στη γη νιώθει πως δεν την βλέπουν. Μια ψευδαίσθηση που σε ελευθερώνει, μέχρι να καταφέρεις μια μέρα να βιώσεις την ίδια ελευθερία με τα μάτια ορθάνοιχτα. Τις στιγμές αυτές είσαι ανοιχτή σε κάθε μήνυμα, σε κάθε ιδέα, χωρίς να κρίνεις και να συγκρίνεις. Και νιώθεις πως είναι αυτός ακριβώς ο λόγος - η δεκτικότητά σου - που φέρνει αβίαστα όλες αυτές τις πολύτιμες πληροφορίες στο μέρος σου. Και τις απορροφάς και κοιμάσαι μαζί τους.
Αυτό σου συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό τα τελευταία βράδια. Διαφορετικά όνειρα με μοναδικό κοινό στοιχείο την έντονη βροχή, που αφήνεις να ξεπλύνει ό,τι πρέπει να ξεπλυθεί και χιλιάδες σκέψεις, λίγο πριν σε πάρει ο ύπνος, που περνούν ταχύτατα και χάνονται. Την ώρα εκείνη το συνειδητό προσπαθεί να τις διακόψει προτρέποντάς σε να πάρεις χαρτί και μολύβι, το laptop ή το κινητό και να αρχίσεις να γράφεις, αλλά αυτό δεν είναι δυνατό. Δεν έχεις κανένα μέσο τόσο γρήγορο για να τις καταγράψει, το μυαλό δυσκολεύεται να τις συγκρατήσει και το σώμα είναι τόσο χαλαρό που αδυνατεί να κινηθεί. Και οι σκέψεις σου δίνουν τη θέση τους η μία στην άλλη με απίστευτη ταχύτητα και αδιάκοπη ροή, δίχως να μπορείς να τις ελέγξεις. Έτσι, τελικά, παραιτείσαι από οποιαδήποτε προσπάθεια να τις συγκρατήσεις και αφήνεσαι στα μαγικά τους χέρια.
Το πρωί θυμάσαι ελάχιστα από όλα όσα συνέβησαν μες στη νύχτα, έχεις όμως ακόμα την αίσθησή τους. Δεν είναι πια εκεί, αλλά τη δουλειά τους την έκαναν. Σαν μικροί Άι Βασίληδες που τρυπώνουν τη νύχτα στο σπίτι σου για να αφήσουν σε σένα τα πολύτιμα δώρα τους. Ευγνωμοσύνη.
Δημοσίευση σχολίου