Η Παρασκευή είναι η αγαπημένη της μέρα. Άλλη μια εβδομάδα φτάνει στο τέλος της και η Έλενα έχει όλο το Σαββατοκύριακο μπροστά της για να ξεκουραστεί, να συναντήσει φίλους, να βγει, να φλερτάρει, να φάει και να πιει λίγο παραπάνω. Τις τελευταίες Παρασκευές όμως η ίδια σκέψη παρεμβάλλεται στο μυαλό της και ο ενθουσιασμός της καταλαγιάζει. Που εκείνος θα είναι διαρκώς με την κοπέλα του απολαμβάνοντας όσα κάποτε συνήθιζε να απολαμβάνει μαζί της. Κάθε Παρασκευή απόγευμα η ίδια σκέψη σκοτεινιάζει για λίγο την καρδιά της, για λίγα μονάχα λεπτά, σαν υπενθύμιση, σαν ένα σκούντημα του κομματιού εκείνου του εαυτού της που κουράστηκε πια να περιμένει, να ελπίζει και να εφευρίσκει δικαιολογίες. Το κομμάτι που αναζητά να δραπετεύσει από την εικονική πραγματικότητα μέσα στην οποία η Έλενα έχει ασυνείδητα επιλέξει να ζει, γιατί εκεί όλη της η αναμονή και υπομονή θα πιάσει τόπο, γιατί εκεί ο φίλος της μια μέρα θα επιστρέψει και τελικά θα ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
(Αυτά τα έγραψες το Σάββατο το απόγευμα ξαπλωμένη στο κρεβάτι σου και μετά έκλεισες το laptop για να συνεχίσεις το κείμενο την Κυριακή και να το στείλεις στην Γεωργία. Σκόπευες να γράψεις για τις συνθήκες τις οποίες επιλέγουμε οι άνθρωποι να δημιουργούμε και να ονομάζουμε πραγματικότητα. Τις συνθήκες όμως εκείνες που έχουμε φτιάξει έτσι ώστε να νιώθουμε ασφαλείς και που η ανάγκη μας αυτή πολλές φορές τις στηρίζει σε ψευδαισθήσεις που τελικά καμία σχέση με την πραγματικότητα δεν έχουν. Αλλά το βράδυ αποφάσισες να πας για ένα ποτό με μερικούς φίλους στο κέντρο και κάτι συνέβη στη διαδρομή που σε αναστάτωσε και σε προβλημάτισε και τελικά σήμερα αποφάσισες να γράψεις γι αυτό. Άλλωστε τον τελευταίο καιρό έχεις κανόνα στη ζωή σου την έκφραση "go with the flow" και τον κανόνα αυτό θα ακολουθήσεις και τώρα).
 |
| pic. source: www.weheartit.com |
Μπήκες στο μετρό κατά τις 22:10 στο σταθμό του Χολαργού. Το τρένο ήρθε μέσα σε λίγα λεπτά, μπήκες και κάθισες σε μια θέση. Το βαγόνι είχε πολύ λίγο κόσμο. Πίσω σου ακολούθησαν τρεις πιτσιρικάδες γύρω στα 19 και κάθισαν μαζί σου. Πήγαιναν σε κάποιο μαγαζί στην Πανόρμου κι αναρωτιόντουσαν αν θα συναντήσουν τυχαία τα κορίτσια που είχαν γνωρίσει την προηγούμενη φορά. Εσύ άκουγες τη συνομιλία τους και χαμογελούσες. Σε λίγα λεπτά ο συρμός έφτασε στο σταθμό της Κατεχάκη. Εκεί περίμενε ένα μεγάλο μπουλούκι κόσμου, στην πλειοψηφία τους άνδρες γύρω στα 30, φωνάζοντας συνθήματα. Μόλις αντίκρισες τον κόσμο το μυαλό σου πήγε σε κάποιον αγώνα ποδοσφαίρου αν και κανένα γήπεδο δεν βρίσκεται στην περιοχή. Οι πόρτες άνοιξαν και το τσούρμο μπήκε με ορμή στο τρένο κρατώντας στα χέρια σημαίες ελληνικές και χρυσαυγίτικες και φωνάζοντας βίαια συνθήματα κατά των αλλοδαπών. Χωρίς καν να σκεφτείς σηκώθηκες από την θέση σου και βγήκες από το τρένο για να αντικρίσεις μια αποκρουστική εικόνα. Κάποιοι από τους οπαδούς της Χρυσής Αυγής είχαν βγάλει έναν Πακιστανό από τον συρμό, τον είχαν ρίξει κάτω και τον κλωτσούσαν ανεξέλεγκτα με τις μπότες τους στο κεφάλι. Ξανά και ξανά και ξανά. Πόσο εύκολο δεκάδες άνθρωποι να μαίνονται εναντίον ενός. Κανείς από τους υπόλοιπους επιβάτες δεν αντέδρασε, ούτε κι εσύ. Άρχισες να προχωράς προς την αντίθετη κατεύθυνση, προς την δική σου εικονική πραγματικότητα όπου η βία δεν έχει κανέναν ρόλο. Δεν είχες δει ποτέ ξανά στη ζωή σου να χτυπούν άνθρωπο τόσο δυνατά, με τόσο μίσος, ίσως γιατί πάντα απέφευγες τις κακοτοπιές και τα κακόφημα μέρη, όπως φαίνεται πως έχει καταντήσει πλέον το μετρό. Στάθηκες στην άκρη της αποβάθρας ελπίζοντας ότι σύντομα το τρένο θα ξεκινήσει και μαζί του θα εξαφανιστεί και το πλήθος που σου είχε προκαλέσει θλίψη και τρόμο. Το τρένο έφυγε και ήρθε κι άλλο, και λίγα λεπτά αργότερα κι άλλο. Τρία τρένα γέμισαν ασφυκτικά με οπαδούς της Χρυσής Αυγής που κατά πάσα πιθανότητα μετά το τέλος κάποιας πορείας κατευθύνονταν προς την Ομόνοια. Επί είκοσι λεπτά η αποβάθρα σείονταν από ρατσιστικά συνθήματα κατά Πακιστανών, Αλβανών, Τούρκων, Σέρβων και λοιπών λαών σε «κατώτερη» από τη δική μας θέση. Κανένα σύνθημα δεν ακούστηκε για την κρίση, τη διαφθορά, τις μίζες και την εξαθλίωση της Ελληνικής κοινωνίας, αποδεικνύοντας έτσι ποια είναι η αλήθεια πίσω από την εικονική πραγματικότητα που έχουν δημιουργήσει, οδηγώντας αρκετούς να τους ψηφίσουν, θεωρώντας ότι θα μπουν στη Βουλή και θα βάλουν τάξη. Ειλικρινά, καθόλου δε φάνηκε να τους ενδιαφέρει κάτι τέτοιο.
Ο τέταρτος κατά σειρά συρμός έφτασε στην αποβάθρα. Μισή ώρα αργότερα ήσουν και πάλι «ασφαλής» ανάμεσα σε φίλους με ένα ποτό στο χέρι. Και με ένα βάρος στο στήθος.
Δημοσίευση σχολίου