Κάθε μέρα που περνάει νιώθεις λίγο πιο χαρούμενη, λίγο πιο πλήρης. Η χαρά σου αυτή δεν έχει να κάνει με κάποιο συγκεκριμένο περιστατικό, για την ακρίβεια τίποτα δεν έχει συμβεί στη ζωή σου τελευταία που να αξίζει πανηγυρισμούς. Και τότε πιάνεις τον εαυτό σου να αναρωτιέται από πού πηγάζει αυτό το συναίσθημα πληρότητας. Και τότε είναι που συνειδητοποιείς πως ένα χαρμόσυνο περιστατικό δεν είναι απαραίτητο συστατικό της ευτυχίας. Σίγουρα βοηθάει, αλλά μπορείς και χωρίς αυτό. Αυτό που σίγουρα δε βοηθάει είναι να χάνεις τις μέρες και τις νύχτες σου περιμένοντάς το να συμβεί. Αν μπεις σε αυτό το τριπάκι, έχεις χάσει. Τελεία.
Το συναίσθημα της χαράς που βιώνεις το είχες αναζητήσει πολλές φορές στο παρελθόν. Αλλά άλλοτε ήταν προσωρινό κι άλλοτε εξαρτιόταν από κάποιον τρίτο. Κάποιος σου έδινε αγάπη, επιβράβευση, σημασία, ζητούσε τη γνώμη σου, την παρέα σου και σε έκανε να νιώθεις ευτυχισμένη. Και μετά έφευγε, σε πλήγωνε, σε προσέβαλε, σου έδειχνε αδιαφορία και απορρίπτοντάς σε έκλεβε μονομιάς και τη χαρά σου. Και το μοτίβο αυτό κράτησε χρόνια, με κάποιον τρίτο να ορίζει πάντα τα συναισθήματά σου. Κι εσύ ευχόσουν κάθε Δευτέρα, κάθε Πρωτομηνιά και κάθε Πρωτοχρονιά να συμβούν στη ζωή σου καταστάσεις που θα σε κάνουν να νιώσεις χαρούμενη. Κι ενίοτε όντως συνέβαιναν πράγματα που σε έκαναν ευτυχισμένη. Αλλά κάποτε όλα περνούσαν και τελείωναν. Και μαζί τελείωνε και η χαρά σου. Κι εσύ αποδεχόσουν την έλλειψη της ελπίζοντας πως η επόμενη χαρμόσυνη έκπληξη, η επόμενη πηγή χαράς σε περιμένει στη γωνία.
 |
| pic source: www.weheartit.com |
Και φέτος, λίγες μέρες πριν μπει το νέο έτος έπιασες πάλι τον εαυτό σου να ζητά χαρά, πολλή χαρά, έντονη, αυτή που σε κάνει να χοροπηδάς σαν παιδί και να κλαις συγκινημένη. Αυτή που σαν χρωματιστή πανοπλία σε προστατεύει από το θυμό, τα νεύρα και τη μιζέρια που κατακλύζουν τον κόσμο. Αυτή που σε βοηθά να εστιάζεις σε όλα όσα έχεις και όχι σε όσα περιμένεις να έρθουν. Αυτή που αναβλύζει από μέσα σου, που είναι δική σου, που υπήρχε ανέκαθεν στην καρδιά σου και που δεν εξαρτάται από κανέναν και τίποτα. Αυτή που έχει αφετηρία μέσα και όχι έξω. Αυτή που προϋποθέτει να αγαπάς και να φροντίζεις τον εαυτό σου. Αυτή που είχες στερηθεί τα προηγούμενα χρόνια.
Και έκτοτε, σαν κάτι να έχει αλλάξει.
Δημοσίευση σχολίου