Άλλο πράγμα η εξυπνάδα κι άλλο η κουτοπονηριά. Εσύ που εξαφανίζεσαι για να αποφύγεις τις ευθύνες σου, δύσκολα συγκαταλέγεσαι στους έξυπνους. Όταν αποφασίζεις να ανοίξεις μια επιχείρηση και να απασχολήσεις υπαλλήλους πρέπει να είσαι διατεθειμένος να τηρείς τους όρους του συμβολαίου εφόσον το ίδιο κάνουν και οι υπάλληλοι σου. Και αν για τον οποιονδήποτε λόγο δεν μπορείς να είσαι συνεπής με αυτό, έχε τουλάχιστον την υπευθυνότητα να ενημερώνεις με ειλικρίνεια τους εμπλεκόμενους, εκείνους που η δική σου αδυναμία, ανευθυνότητα ή λαμογιά κατά περίπτωση επηρεάζει άμεσα. Δε θα αναφερθώ καν στην κρίση μια και η κατάσταση στην Ελλάδα ήταν ανέκαθεν αυτή. Εργοδότες που καταπατούν τα δικαιώματα των υπαλλήλων τους, τα ωράρια τους, την ασφάλιση τους, την μισθοδοσία τους και φοβισμένους υπαλλήλους - και κατά συνέπεια μη αποδοτικούς - που ανέχονται να καταπατούνται τα δικαιώματά τους γιατί "έτσι είναι η κατάσταση παντού, πού θα βρεις καλύτερα, κάτσε στα αυγά σου κι έτσι είναι η ζωή". Και να πού καταλήξαμε. Τι κι αν υπάρχουν ή δεν υπάρχουν λεφτά. Από τότε που πρώτο-ξεκίνησα να εργάζομαι, χρόνια πριν την περιβόητη κρίση, θυμάμαι τον εαυτό μου να διεκδικεί για μήνες ασφάλεια και να τσακώνεται για τα δεδουλευμένα, θυμάμαι φίλους να ξημεροβραδιάζονται στη δουλειά δίχως να πληρώνονται και με ένα μεγάλο μερίδιο αυτών να θεωρεί την κατάσταση αυτή φυσιολογική. Κι όλοι μαζί, πολίτες και κράτος, συντηρούσαμε ένα σύστημα δίχως ίχνος υπευθυνότητας κι αλληλεγγύης που έμελλε στα χρόνια της κρίσης να φτάσει στα άκρα. Τώρα αυτός που στο παρελθόν ήταν νομοταγής και υπεύθυνος μοιάζει μαλάκας και σε πολλές περιπτώσεις γίνεται και μαλάκας για να κερδίσει το χαμένο χρόνο εκμεταλλευόμενος όποιον και ό,τι μπορεί. Το να ευχόμαστε ο ένας στον άλλον καλή χρονιά δεν είναι αρκετό, εκτός από τύχη χρειάζεται και συνείδηση. Και πολλά άλλα.
Δημοσίευση σχολίου