Το μοναδικό δεδομένο που έχεις - όταν βρίσκεσαι στην πρώτη λέξη - είναι εκείνη. Εκείνη αλλάζει ρούχα, διάθεση, βλέμμα και γράφει όλα τα υπόλοιπα. Και σήμερα φορά γαλάζιο, ένα μπλε ρούχο που έχει ξεβάψει ακανόνιστα κι έχει δημιουργήσει στο μέρος της κοιλιάς μια σπείρα με αποχρώσεις του ουρανού και της θάλασσας. Και παρόλο που η μητέρα της την έβαλε στην άκρη για να την κάνει ξεσκονόπανο, εκείνη την πήρε πίσω και την φόρεσε σαν να ήταν αυτό το μοναδικό ρούχο που θα μπορούσε να φορά.
Της πάει το γαλάζιο. Της προσφέρει την απόσταση που έχει ανάγκη, την εναλλαγή που αποζητά. Την περικλείει με όρια ελαστικά, πλεγμένα με γαλάζιες κλωστές. Αυτά τα βαμβακερά, συννεφιά όρια αλλάζουν διαρκώς και τρυπώνουν στα πιο απίθανα μέρη. Χωρούν παντού και παντού βρίσκουν χώρο. Μέσα σε αυτά νιώθει προστατευμένη κι ελεύθερη. Και τότε είναι που τολμά να πλησιάσει λίγο πιο κοντά, κι ακόμα λίγο.
Κάτι παίζει με το ρούχο αυτό. Σαν να 'ναι διάφανο και να κάνει διάφανη και τη ψυχή της. Σαν να απλώνεται η σπείρα σε όλο το κορμί της σε μια αέναη κίνηση. Σαν να μην πιάνεται. Σαν να κινείται στο χώρο και να γελά με τους ανθρώπους που προσπαθούν να την πιάσουν και ξαφνιάζονται όταν ανοίγουν την χούφτα τους και είναι ακόμα άδεια. Σαν το παιχνίδι που ξεκινά κι όταν τελειώσει κοιτάζονται όλοι στα μάτια. Κι όλοι ξέρουν. Κι αγαπιούνται πολύ.
2 Responses to Χρώμα. Γαλάζιο
Υπέροχο γράψιμο!Τα συγχαρητήριά μου!Καλώς σε βρήκα και καλό μήνα!
Σ'ευχαριστώ πολύ!
Καλώς ήρθες :)
Δημοσίευση σχολίου