Μόλις έλαβες ένα spam mail. Το διαγράφεις αμέσως, σχεδόν μηχανικά. Δεν ασχολείσαι λεπτό με το περιεχόμενο του, δεν κοιτάζεις καν τον αποστολέα, όμως πριν το διαγράψεις τα μάτια σου πέφτουν στιγμιαία στον τίτλο: ”What is the medicine for a broken heart”?
Είναι ίσως η πρώτη φορά που ένα εισερχόμενο μήνυμα στην ανεπιθύμητη αλληλογραφία σου σε απασχολεί για περισσότερο από μερικά δευτερόλεπτα. Πας στον κάδο της αλληλογραφίας για να δεις τι ήταν αυτό που μόλις διέγραψες. Φυσικά και δεν ελπίζεις πως θα βρεις σε αυτό την απάντηση, αλλά παρόλα αυτά το ανοίγεις, κυρίως από περιέργεια. Ένα αστρολογικό σάιτ σου ζητά χρήματα για να σου λύσει την απορία, για να γιατρέψει την καρδιά σου, για να σου αποκαλύψει το πολύτιμο φάρμακο που θα κλείσει τις πληγές. Για μια στιγμή αναρωτιέσαι ποιος μπορεί να είναι τόσο αφελής για να πληρώσει ώστε να μάθει την απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα από μια ανύπαρκτη αστρολόγο που καυχιέται σε ένα ακαλαίσθητο banner για το αλάνθαστο κληρονομικό χάρισμά της, αλλά το αμέσως επόμενο λεπτό θυμάσαι ότι πριν λίγες μέρες στο Mall έβαλες ένα ευρώ σε ένα μηχάνημα για να σου πει το μέλλον με τη μέθοδο της χειρομαντείας. Το μηχάνημα! Βέβαια εσύ ξέρεις ότι το έκανες για πλάκα, αλλά ο ιδιοκτήτης του μηχανήματος που θα μαζέψει το νόμισμα πιστεύει ακράδαντα πως είσαι ηλίθια, όπως και οι μισοί από τους αναγνώστες σου, πλέον. Το θέμα όμως δεν είναι αν εσύ είσαι ηλίθια ή όχι, αλλά αν υπάρχει συγκεκριμένη απάντηση στη παραπάνω ερώτηση κι αν ναι ποια είναι αυτή.
 |
| pic. source: www.weheart.it.com |
Οι περισσότεροι απαντάνε πως το φάρμακο είναι ο χρόνος. Αυτός, λένε, έχει την ικανότητα να γιατρέψει ακόμα και την πιο βαθιά πληγή. Εν μέρη συμφωνείς. Ο χρόνος κάνει τη δουλειά του, βρίσκεται αναμφισβήτητα στο πλευρό σου, το ζητούμενο όμως είναι τι κάνεις εσύ μαζί του. Τι κάνεις εσύ όσο ο χρόνος κυλά απαλύνοντας τον πόνο; Τι κάνεις εσύ κατά τη διάρκεια της επούλωσης; Η καρδιά σου πονάει κι εσύ πρέπει να βρεις καταρχήν από τι πάσχει, γιατί υποφέρει. Δεν της πετάς απλά παυσίπονα, για να νιώσεις προσωρινά καλύτερα με την ψευδαίσθηση πως ο πόνος υποχωρεί. Έλα, δε θέλω πασαλείμματα, μη στηρίζεσαι μονάχα στα προφανή αίτια, μην βιαστείς να κάνεις διάγνωση από τα πρώτα συμπτώματα. Φτάσε στη ρίζα του προβλήματος, άνοιξε την καρδιά σου και ψάξε βαθιά, βούτηξε στην κατακόκκινη θάλασσά της κι άσε την τρικυμία να σε παρασύρει μέσα, εκεί που πλέον δεν πατάς, εκεί που δε βλέπεις στεριά, εκεί που είσαστε μόνες, εσύ κι αυτή. Πάρε βαθιά ανάσα και βάλε το κεφάλι σου στο νερό. Κολύμπα προς το κέντρο της με τα μάτια και τα αυτιά ανοιχτά, αφήνοντας πίσω την ταραγμένη επιφάνειά της. Και παρατήρησε πόσο γαλήνιο και καθαρό είναι το νερό στο βυθό. Λες κι ο πόνος δεν έχει φτάσει εκεί. Λες κι ο θυμός, η θλίψη, το παράπονο, το μίσος δεν κατάφεραν να τολμήσουν το μακροβούτι. Αυτό που τόλμησες εσύ.
“What is the medicine for a broken heart”? A dive. A long, brave dive. Τα υπόλοιπα θα τα βρεις στον βυθό.
Δημοσίευση σχολίου