Το μπλογκάκι σου έκλεισε αισίως έναν χρόνο ζωής. Στις 7 Δεκεμβρίου του 2011 τόλμησες να γράψεις τις πρώτες γραμμές κι από τη μέρα εκείνη μέχρι σήμερα κατάφερες να γράψεις 170 αναρτήσεις. Στην πραγματικότητα είναι περισσότερες, αλλά κάποιες δεν τόλμησες να τις δημοσιεύσεις ποτέ. Και σκεπτόμενη πριν λίγες μέρες την χρονιά που φεύγει, προσπαθείς να κάνεις μια βιαστική ανασκόπηση στους μήνες που πέρασαν, χωρίς αποτέλεσμα όμως. Σαν να είναι η εικόνα λίγο θολή, σαν να μην μπορείς ακόμα να δεις ξεκάθαρα πίσω σου ή απλά σαν να το αποφεύγεις. Κι ενώ από τη μία έχεις την αίσθηση ότι το 2012 πέρασε σαν νερό, χωρίς καλά-καλά να καταλάβεις πώς, από την άλλη σκέφτεσαι όλες αυτές τις αναρτήσεις που έγραψες στο διάστημα αυτό κι ο χρόνος με μιας διογκώνεται και γίνεται τεράστιος. Πόσες σκέψεις και πόσα συναισθήματα ανέσυρες τους περασμένους μήνες; Πόσος θυμός, χαρά, θλίψη, ευγνωμοσύνη, αγάπη επέτρεψες να εκφραστεί;
Τώρα ούτε που μπορείς να θυμηθείς τους στόχους που έθεσες την Πρωτοχρονιά για να διαπιστώσεις κατά πόσο επιτεύχθηκαν τελικά, αλλά δεν πρέπει να τα πήγες και πολύ καλά. Θυμάσαι όμως ότι σε κάποια έξοδο στις αρχές της χρονιάς που φεύγει, η Τώνια σε ρώτησε ποια είναι τα τρία πράγματα που θα ήθελες να κάνεις κατά τη διάρκεια του 2012. Τα δύο δεν τα θυμάσαι καθόλου, μάλλον δεν τα έκανες ποτέ, το τρίτο όμως ήταν να εξακολουθείς να γράφεις στο μπλογκάκι που είχες δημιουργήσει μόλις έναν μήνα πριν. Κι αυτόν τον στόχο τον εκπλήρωσες. Και είσαι πολύ χαρούμενη γι αυτό. Τελικά μάλλον τα πήγες αρκετά καλά. Και τελικά μάλλον αυτό δεν έχει και μεγάλη σημασία.
Λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα και η εικόνα μοιάζει λίγο πολύ ίδια με την περσινή. Μοιάζει.
Δημοσίευση σχολίου