Πώς αντιδράς στην αδικία;
Γράφεις την ερώτηση και κάθεσαι και την κοιτάς. Και ξαφνικά αισθάνεσαι το αίμα να ανεβαίνει στο κεφάλι σου και τα μάτια σου να βουρκώνουν. Έτσι αντιδράς. Με θυμό. Αναρωτιέσαι "γιατί", αλλά στην πραγματικότητα δεν περιμένεις απάντηση. Η θέση του αδικημένου έχει τεράστια δύναμη. Ενίοτε ο άνθρωπος αρέσκεται να βρίσκεται σε αυτήν τη θέση γιατί του προσφέρει συμπόνια, τον κάνει δημοφιλή. Του δίνει το άτυπο δικαίωμα να γκρινιάζει, να έχει κατεβασμένα μούτρα, να ζητά παρηγοριά και διαβεβαίωση για το δίκιο του.
Ωραία λοιπόν, γκρίνιαξες, έβρισες, έκλαψες, κατηγόρησες, υποσχέθηκες να ανταποδώσεις τα ίσα, κλείστηκες στο καβούκι σου, βγήκες να διατυμπανίσεις το δίκιο σου σε φίλους και γνωστούς.
Και μετά; Τι έχασες και τι κέρδισες; Πού βρισκόσουν πριν και πού στέκεσαι τώρα; Τι έχει αλλάξει; Ακόμα κι αν κατάφερες να δικαιωθείς, να αποδείξεις σ'αυτόν που σε αδίκησε ότι έσφαλε, να πάρεις πίσω όσα σου στέρησε, πόση ικανοποίηση πήρες τελικά; Από τη μία η ικανοποίηση της δικαίωσης και από την άλλη μια τεράστια θλίψη για όλα αυτά που δεν έχουν ουσία και παρόλα αυτά τους επιτρέπεις κάθε τόσο να σε πλημμυρίζουν θυμό και να σου ρουφάνε την ενέργεια. Την πολύτιμη σου ενέργεια. Αυτή που θα σου δώσει τη δύναμη να κλείσεις την πόρτα πίσω σου και ανοίξεις αυτή που βρίσκεται ακριβώς μπροστά σου. Κι εσύ, χαζή, τη σπαταλάς αλλού.
Θέλεις να ευχαριστήσεις τον άνθρωπο που στιγμιαία ένιωσες πως σε αδίκησε σήμερα το πρωί γιατί σε βοήθησε να καταλάβεις κάποια πράγματα. Και πάνω από όλα σου έδωσε την αφορμή να συνειδητοποιήσεις ότι στο σκαμνί του αδικημένου δεν κάθεσαι χωρίς τη θέληση σου. Κανείς δε μπορεί να σε αδικήσει παρά μονάχα εσύ τον ίδιο σου τον εαυτό, βάζοντάς τον στην διαδικασία να γεμίσει θυμό και μίσος για τον θύτη και να αναλωθεί σε σκέψεις, κουβέντες και πράξεις που θα πληγώσουν πρωτίστως τη δική σου καρδιά.
Αυτή τη φορά αρνείσαι να καθίσεις στο σκαμνί σπάζοντας το κεφάλι σου να βρει τους τρόπους που θα σε οδηγήσουν στη δικαίωση. Αφήνεις κάτω το "τσεκούρι" που βαραίνει το χέρι σου και τρέχεις στην αγκαλιά όσων αγαπάς, όχι για να ζητήσεις παρηγοριά αλλά για να μοιραστείς μαζί τους τη χαρά για την απόφαση σου να σταθείς εκεί που η καρδιά σου είναι ζεστή, κάτω από το φως.
Δημοσίευση σχολίου