(σε πρώτο πρόσωπο)
Σήμερα έχω τα γενέθλιά μου. Τριάντα τρία κεράκια. Τριάντα τρία χρόνια ζωής. Τριάντα τρία χρόνια αναπνέω, γελάω, παρατηρώ, σκέφτομαι, νιώθω, επεξεργάζομαι, γεύομαι, αγγίζω, αγαπώ, αγκαλιάζω, θυμώνω, κλαίω, μυρίζω, χορεύω. Να, τώρα ας πούμε, κλαίω. Μην ανησυχείς, είναι δάκρυα χαράς. Αλλά και δάκρυα λύπης να ήτανε, πάλι να μην ανησυχείς θα σου έλεγα. Γιατί αυτά με φέρανε εδώ. Η Άνοιξη έπεται πάντα του Χειμώνα, δε γίνεται αλλιώς. Τις τέσσερις εποχές τις βιώνουμε οι άνθρωποι σαν τα δέντρα, που υπομένουν με θάρρος τις αντίξοες συνθήκες, θρέφοντας τις ρίζες τους με το νερό της βροχής για να θροΐσουν περήφανα τα ανθισμένα φύλλα τους όταν έρθει η ώρα. Την Άνοιξη. Αυτή είναι η εποχή που βιώνω σήμερα. Σβήνω τα τριάντα τρία κεράκια σε συνθήκες απόλυτης Άνοιξης. Και νιώθω ευλογημένη. Ακολουθεί το Καλοκαίρι κι έπειτα το Φθινόπωρο. Ο επόμενος Χειμώνας φαντάζει τόσο μακριά, μπορεί όμως να έρθει και την επόμενη στιγμή. Θα τολμούσα να πω πως ανυπομονώ, αλλά δε μπορώ να αντισταθώ στα χρώματα και τις μυρωδιές της Άνοιξης, όχι ακόμα. Σημασία έχει πως πλέον αντιμετωπίζω το Χειμώνα με περισσότερη αγάπη και δεκτικότητα, επικοινωνώ μαζί του με έναν μυστικό κώδικα. Τώρα πια γνωριζόμαστε καλά. Και ξέρω πως μελλοντικά θα γνωριστούμε ακόμα καλύτερα. Η ζωή, βλέπεις.
(σε δεύτερο πρόσωπο)
Οι άνθρωποι που έρχονται και φεύγουν από τη ζωή σου. Πάντοτε αυτοί διαμορφώνουν τις εποχές του χρόνου μέσα σου. Καθένας ακουμπά γλυκά ή λίγο πιο άγαρμπα τα πιο ευαίσθητα σημεία της ψυχής σου. Και το άγγιγμα τους τα κάνει πιο συνειδητά, βγαίνουν στην επιφάνεια κι εκλιπαρούν για λίγη προσοχή. Πόσο περίπλοκα και ταυτόχρονα απλά όντα είμαστε οι άνθρωποι.
Γλυκιά Ιλιάνα, σ'αγαπώ.
Υ.Γ. Χρόνια πολλά και σε σένα μικρή ακροβάτισσα :)
Σήμερα έχω τα γενέθλιά μου. Τριάντα τρία κεράκια. Τριάντα τρία χρόνια ζωής. Τριάντα τρία χρόνια αναπνέω, γελάω, παρατηρώ, σκέφτομαι, νιώθω, επεξεργάζομαι, γεύομαι, αγγίζω, αγαπώ, αγκαλιάζω, θυμώνω, κλαίω, μυρίζω, χορεύω. Να, τώρα ας πούμε, κλαίω. Μην ανησυχείς, είναι δάκρυα χαράς. Αλλά και δάκρυα λύπης να ήτανε, πάλι να μην ανησυχείς θα σου έλεγα. Γιατί αυτά με φέρανε εδώ. Η Άνοιξη έπεται πάντα του Χειμώνα, δε γίνεται αλλιώς. Τις τέσσερις εποχές τις βιώνουμε οι άνθρωποι σαν τα δέντρα, που υπομένουν με θάρρος τις αντίξοες συνθήκες, θρέφοντας τις ρίζες τους με το νερό της βροχής για να θροΐσουν περήφανα τα ανθισμένα φύλλα τους όταν έρθει η ώρα. Την Άνοιξη. Αυτή είναι η εποχή που βιώνω σήμερα. Σβήνω τα τριάντα τρία κεράκια σε συνθήκες απόλυτης Άνοιξης. Και νιώθω ευλογημένη. Ακολουθεί το Καλοκαίρι κι έπειτα το Φθινόπωρο. Ο επόμενος Χειμώνας φαντάζει τόσο μακριά, μπορεί όμως να έρθει και την επόμενη στιγμή. Θα τολμούσα να πω πως ανυπομονώ, αλλά δε μπορώ να αντισταθώ στα χρώματα και τις μυρωδιές της Άνοιξης, όχι ακόμα. Σημασία έχει πως πλέον αντιμετωπίζω το Χειμώνα με περισσότερη αγάπη και δεκτικότητα, επικοινωνώ μαζί του με έναν μυστικό κώδικα. Τώρα πια γνωριζόμαστε καλά. Και ξέρω πως μελλοντικά θα γνωριστούμε ακόμα καλύτερα. Η ζωή, βλέπεις.
(σε δεύτερο πρόσωπο)
Οι άνθρωποι που έρχονται και φεύγουν από τη ζωή σου. Πάντοτε αυτοί διαμορφώνουν τις εποχές του χρόνου μέσα σου. Καθένας ακουμπά γλυκά ή λίγο πιο άγαρμπα τα πιο ευαίσθητα σημεία της ψυχής σου. Και το άγγιγμα τους τα κάνει πιο συνειδητά, βγαίνουν στην επιφάνεια κι εκλιπαρούν για λίγη προσοχή. Πόσο περίπλοκα και ταυτόχρονα απλά όντα είμαστε οι άνθρωποι.
Γλυκιά Ιλιάνα, σ'αγαπώ.
Υ.Γ. Χρόνια πολλά και σε σένα μικρή ακροβάτισσα :)
Δημοσίευση σχολίου