Μερικές μέρες δεν είναι σαν τις άλλες. Έτσι απλά έρχεται και κάθεται ένα βάρος στο στομάχι σου. Πού και πού ανεβαίνει μέχρι το λαιμό σου κι αν τολμήσει κανείς να σε ρωτήσει τι σκατά έχεις φτάνει στα μάτια χωρίς να το καταλάβεις. Κι αφού έχεις γίνει ρόμπα ξαναγυρνά στη θέση του. Που όλα σου φταίνε, που τίποτα δεν πάει καλά, που κανείς δε σε καταλαβαίνει, κι έχεις κι αυτόν τον Κρόνο που σου 'χει γαμήσει τη ζωή, γιατί κάπου πρέπει να ρίξεις την ευθύνη για να κλαίγεσαι άνετα. Κι επειδή κατά βάθος είσαι αισιόδοξος άνθρωπος ή ήσουνα κάποτε κι από κεκτημένη ταχύτητα νομίζεις πως ακόμα είσαι, ελπίζεις πως όλα θα πάνε καλύτερα. Αυτό δηλαδή που ήλπιζες και πέρυσι τέτοια μέρα και τίποτα δεν πήγε καλύτερα...ακριβώς αυτό. Κι ελπίζεις πάλι σήμερα ακριβώς το ίδιο και σημειώνεις τη μέρα στο ημερολόγιο του 2012 για να δεις αν τελικά έχεις λόγο να ελπίζεις. Αλλιώς ν'αλλάξεις τακτική. Αλλά επειδή φοβάσαι ν'αλλάξεις τακτική γιατί μπορεί πάνω που θα την αλλάξεις τελικά να λειτουργούσε αν δεν την άλλαζες, κάθεσαι στ'αυγά σου και δεν αλλάζεις τίποτα. Περιμένεις. Δε μπορεί σκέφτεσαι αφού έχω τρίγωνο Αφροδίτης-Ποσειδώνα όλα θα πάνε καλύτερα. Κι ενώ περιμένεις να πάνε όλα καλύτερα τρως και κάτι να περάσει η ώρα. Τρως. Παχαίνεις. Μελαγχολείς. Αναβάλλεις τη Σαββατιάτικη έξοδο γιατί δε σου μπαίνει το στενό τζιν, αλλά και πώς να περάσει το Σαββατόβραδο στο σπίτι...ξανατρώς. Από Δευτέρα θα σταματήσεις, ορκίζεσαι αλλιώς να βγάλεις ένα τεράστιο σπυρί για κάθε κομμάτι σοκολάτας που θα φας. Τελικά δε σε σκιάζουν οι φοβέρες. Τρως. Από 01-01-12 θα σταματήσεις. Έτσι κι αλλιώς τι έμεινε; 15 μερούλες. Μεταφέρεις το στόχο στην επόμενη χρονιά μαζί με όλους τους υπόλοιπους γιατί φέτος δεν έκανες τίποτα. Δε φταις εσύ, φταίει ο Κρόνος που έχεις πάνω απ'το κεφάλι σου, το τετράγωνο Σελήνης Δία που σ΄έκανε λιχούδα και σπάταλη, ο Έρμής στο 12ο που σ'έκανε αντικοινωνική και η καισαρική της μάνας σου που σ'έκανε νευρόσπαστη γιατί δεν έσπρωξες όταν έπρεπε να σπρώξεις. Κι αφού έχεις αποδώσει ευθύνες για όλα τα κουσούρια σου κι έχεις γεμίσει τους γονείς σου τύψεις γιατί δε σε πήρανε 5325000 αγκαλιές όταν ήσουν μικρή, αποφασίζεις ν'αρχίσεις να αγκαλιάζεις εσύ τον εαυτό σου για να καλύψεις κάτι κενά. Και μετά αρχίζεις να χορεύεις.
One Response to Ν'ακουμπήσω κάτι πάνω σού;
yes!!!!!!!!!!!!!!!
Δημοσίευση σχολίου